Te filmowe sceny seksu sprawiają, że pary chętnie o nich fantazjują! Ty również? Na dalszych miejscach mamy sceny z filmów Uwierz w ducha (1990) z Demi Moore i Patrickiem Swayze, Pan i Pani Smith (2005) z Angeliną Jolie i Bradem Pittem, Sex Story (2011) z Natalie Portman i Ashtonem Kutcherem, Dirty Dancing (1987) ponownie z Patrickiem Swayze i Jennifer Gray oraz Szkoła uwodzenia (1999

Nie mam ulubionego filmu, tak jak nie mam ulubionego aktora, zespołu, piosenki, pisarza, koloru, zwierzęcia. Uważam takie definiowanie się za dobre dla okresu życia, w którym zakładamy sobie zeszyty ze Złotymi Myślami i z wypiekami na twarzy próbujemy wpisać się komuś ładniej niż ta Kaśka i Baśka z klasy. Nie znaczy to bynajmniej, że nie lubię filmów, aktorów, zwierząt czy kolorów. Po prostu listy są zbyt długie, żeby streścić je w kilku słowach. To define is to jednak na pewno jakie dwie sceny filmowe dotychczasowo wpłynęły na mnie najbardziej. Oprócz sceny katastrofy lotniczej z pierwszej części Final Destination, po zobaczeniu której nie pozbieram się raczej do końca życia. CZASEM przy starcie udaje się o niej nie myśleć. przejdźmy do nieco bardziej budującego przekazu. I, niespodzianka, nie są to sceny pocałunków, miłości, przytulania. Nie są to doniosłe sceny zwycięstwa, ani radosne sceny ukazujące szczęście, przyjaźń, dobrobyt. Nie dzieje się w nich szczególnie dużo, ale regularnie do nich wracam. W pierwszej chłopiec rozmawia z wilkiem, w drugiej pan jest wredny dla innych się Opowieść (1984)W filmach dla dzieci pojawiają się czasem takie sceny, których dzieci nie zrozumieją jeszcze przez kilka dobrych lat, ale zapamiętają je na zawsze. W Dzwonniku z Notre Dame to na przykład piosenka Z Dna się Opowieść w ogóle jest symfonią grozy, niepokojów i kompleksów, ale scena spotkania Atreyu z Gmorkiem jest dla mnie absolutnie kluczową. Młody Indianin, w którego nikt nie wierzył, który sam w siebie nie wierzy po serii niefortunnych zdarzeń, które doprowadzą jego świat do zagłady, staje w końcu w oko z oko ze ścigającym go przez większość filmu Potworem Mroku. Ani jeden ani drugi nie wie, z kim rozmawia, a Potwór jak każdy czarny charakter w decydującym momencie lubi pogadać o swoich planach. I opowiada. O Nicości, która jest jak pustka niszcząca świat i rośnie w siłę. O tym, że ludzie, którzy stracili nadzieję są łatwi do kontrolowania, a ten kto zdobędzie tę kontrolę stanie się potężniejszy niż ktokolwiek przed nim. Ta scena nie jest mroczna, bo walą pioruny, wilk się szczerzy, a dookoła jest szaro, tylko dlatego, że te kilka zdań podsumowuje wielkie tragedie ludzkości, o których dzieci oglądające film nie dowiedzą się jeszcze przez długi czas. A także mniejsze lub większe tragedie całej tej tyradzie pada kluczowe zdanie, które powtarzam sobie w myślach za każdym razem, kiedy dla świętego spokoju chcę z czegoś zrezygnować, poddać się i oszczędzić sobie wkrótce i tak umrzemy, wolę zginąć w walce. Chodź po mnie, Gmork. To ja jestem Glen Ross (1992)Dość istotny wydaje mi się fakt, że nie widziałam tego filmu. Nie wiem jaki ma początek, koniec i co dzieje się pomiędzy nimi. Ale ta scena daje mi w twarz. Właściwie to nie mam zamiaru oglądać reszty bo boję się, że może do niej nie ten popis aktorski Aleca Baldwina natrafiłam przypadkiem na jakimś zagranicznym blogu. Autor stwierdził, że ludzie dzielą się na dwie grupy – tych, którzy po obejrzeniu mają ochotę krzyczeć „dawać mi tu jakieś nieruchomości do sprzedania” i tych, którzy uważają postać Baldwina za znęcającego się nad porządnymi ludźmi chama i prostaka. Jasne, to nie jest miła scena, mogę się często identyfikować ze zrezygnowanym Edem Harrisem, ale jednak za każdym razem po obejrzeniu czuję się zmotywowana do walki z przeciwnościami i pokonywania własnej strefy komfortu. Bo, jak mówi Alec Baldwin, nikogo tak serio nie obchodzi czy jesteś miłym kolesiem. To znaczy obchodzi, Twoich najbliższych i znajomych. Ale jeśli chcesz cokolwiek osiągnąć to siorbanie kawy i narzekanie, że źle, że burza za oknem, że ludzie tak nie doceniają to oznaka słabości. Bo ludzie nigdy nie docenią narzekających te sceny są mi bardzo potrzebne, zwłaszcza w takie dni jak dzisiaj, kiedy od razu po powrocie z pracy chowam się pod kocem i zasypiam, marząc o byciu papugą w Puszczy Amazońskiej.

87 170 151 65 Oglądamy wiele filmów, a przed naszymi oczyma przewijają się setki, a nawet tysiące różnych scen. Wielu z nich nie dostrzegamy lub nie poświęcamy im należytej uwagi. Internauci postanowili podzielić się przykładami kilku takich scen, które ich zdaniem są wyjątkowo często pomijane lub nie poświęcamy im należytej uwagi. #1. Whiplash Powiedziałbym, że ostatnia scena tego filmu jest bardzo mocno niedoceniana. Wszyscy mówią o scenie, kiedy Simmons krzyczy na Milesa Tellera w klasie, ale ostatnia scena, w której Teller pięknym manewrem unika ośmieszenia się przez "zdradę" Simmonsa, była naprawdę niesamowita. - dxdavis888 #2. Wschodnie obietnice Moim zdaniem najbardziej niedocenianą filmową sceną jest walka w łaźniach tureckich w filmie „Wschodnie obietnice”. Jest to walka dwóch na jednego. Dwóch ubranych mężczyzn ze sprzętem przeciwko jednemu nagiemu człowiekowi. Nie ma muzyki, nie ma odpoczynku, jest tylko akcja. Zwycięstwo nie przychodzi łatwo, a widzowie przeżywają każdą ranę zadaną bohaterowi. - Jacob #3. Dziedzictwo. Hereditary Wszyscy mówią o scenie rodzinnego obiadu, ale myślę, że scena seansu z Toni Collette i Ann Dowd zasługuje na większą uwagę. Jest to jeden z bardziej przerażających momentów w całym filmie, a aktorzy dają dwa bardzo różne (ale oba bardzo mocne) spektakle, tworząc zaskakujące i emocjonujące doświadczenie. - jamanthameg #4. Boogie Nights Scena handlu narkotykami z "Sister Christian" i "Jessie's Girl" grającymi w tle. To był majstersztyk! - virginiaslim #5. Lobster Ostatnia scena, kiedy facet idzie do łazienki w restauracji, a dziewczyna czeka przy stoliku. Nie chcę nic spoilerować, więc nie zdradzę szczegółów, ale to było naprawdę mocne. - katelynf4787a7cd3 #6. Zjawa Początkowa scena bitwy. To prawdziwe dzieło sztuki. Zdjęcia są piękne, a walki krwawe i brutalne. - generalhux #7. John Q Doszły do mnie mieszane opinie na temat tego filmu, ale mnie się podobał. Szczególnie rozbraja mnie scena, w której John (bohater grany przez Denzela Washingtona) rozmawia ze swoim synem, który potrzebuje przeszczepu serca. John wie, że musi dokonać ważnego wyboru. Nie wiem, czy odzywa się tkwiący gdzieś we mnie rodzic, czy może to coś innego, ale cała ta scena jest piękna i wzruszająca. Denzel jest niesamowitym aktorem, ale tutaj przeszedł samego siebie. - jaimem4348b3795 #8. Kapitan Ameryka: Zimowy żołnierz Scena pościgu za samochodem Nicka Fury'ego jest taka dobra! Cały czas czuję towarzyszący jej dreszczyk emocji. - tessafahey #9. Rogue One Scena końcowa, kiedy Cassian i Jyn umierają razem na plaży. To sprawia, że płaczę za każdym razem, bo wiem, że oboje byli świadomi tego, że umrą. Poza tym zdjęcia są perfekcyjne. - mmeaghanstein #10. Harry Potter i Książę Półkrwi Scena na schodach jest idealnie skonstruowana. Prawdopodobnie jest to najlepszy moment całej serii. Skoncentrowanie się na uczuciach Hermiony do Rona i na tym, jak równoległe są uczucia Harry'ego do Ginny zostało zrobione bardzo dobrze. - rachelc43 #11. Wątpliwość Scena z Violą Davis łapie mnie za każdym razem. Jest tak mocna... pokazuje wszystko, co musisz wiedzieć o głównej bohaterce i o tym, z czym musi się mierzyć w życiu osobistym. Ta kobieta miała tylko jedną scenę w całym filmie, ale za to jaką... - spenceralthouse #12. Kill Bill: Volume 1 Scena, kiedy twarzą w twarz stają O-Ren Ishii i panna młoda. Muzyka, scenografia, choreografia, dialogi, zdjęcia... ten majstersztyk zdecydowanie zasługuje na większe uznanie. #13. Upgrade Scena walki w kuchni. Sposób, w jaki Logan Marshall-Green porusza swoim ciałem jest po prostu nieziemski, a wszelkie efekty specjalne płynnie łączą się z jego ruchami. Więcej ludzi musi zobaczyć ten film! - lacys44b16bb8d #14. Władca Pierścieni: Dwie wieże Przemówienie Sama jest niesamowite, inspirujące i tak dobrze zagrane, że dziwię się, że Sean Astin nie dostał za to Oscara. - gaylaj #15. Krzyk Ludzie zawsze przywołują scenę otwarcia, ale kończąca scena w kuchni zasługuje na więcej uznania. Jest w niej tyle napięcia po wielkim odkryciu! - aaronweeks101 #16. Lighthouse Scena, w której obaj bohaterowie zaczynają tracić kontakt z rzeczywistością i wciąż mówią: "Co, co, co!" i "Nie lubisz mnie LOBSTER? To jest zabawne. - normac46b352334 #17. Nowy początek Kiedy Amy Adams uświadamia sobie, że jej córka umrze w niedalekiej przyszłości... Jakim cudem nie dostała za to nagrody? - catladysara #18. Stań przy mnie Scena z pieniędzmi za mleko, gdzie Chris załamuje się przed Gordiem po przyznaniu, że próbował zwrócić pieniądze, ale i tak został ukarany. Właściwa historia o pieniądzach za mleko nie jest aż tak głęboka, ale aktorstwo Rivera Phoenixa było tak pełne uczuć - naprawdę trudno było mu zmusić się wtedy do płaczu i za to zasługuje na ogromne uznanie. - autumnm42c82b234 #19. Pokuta Ostatnia scena z Vanessą Redgrave jako starą Briony mówiącą prawdę o tym, co naprawdę się stało. To najmocniejsze pięć minut w całym filmie. - molly1112 #20. Mroczny rycerz powstaje Kiedy Alfred mówi Bruce'owi, że go nie pochowa i jak czuł się od momentu, kiedy po raz pierwszy usłyszał, jak mały Bruce płacze. Za każdym razem, kiedy to oglądam, w moim gardle rośnie ogromna gula. - larryhegs Oglądany: 87170x | Komentarzy: 65 | Okejek: 151 osób Zobacz też

Nie tylko „La La Land”. Najlepsze filmowe piosenki. Wszyscy dookoła mówią o musicalu „La La Land”, niebawem z sequelem wraca „Trainspotting” i nowy soundtrack, a Justin Timberlake będzie walczył o Oscara. Innymi słowy, pretekstów co nie miara, by zając się muzyką filmową. Pomysłów było kilka, ale postawiliśmy na najlepsze piosenki nierozerwalnie związane z filmami/serialami, takie które z miejsca uruchamiają znajome obrazy, przypominają kultowe sceny i przywołują ulubionych bohaterów. 15. Whitney Houston – „I Will Always Love You” („Bodyguard”) Sami powiedzcie, że gdy słyszycie „I Will Always Love You” nie macie przed oczami biegnącej do Kevina Costnera Whitney Houston? Oryginał, w wykonaniu Dolly Parton także pojawia się w filmie „Bodyguard”, ale to przebojowa interpretacja Whitney nadaje finałowi dramaturgii. W chwili premiery był to drugi najlepiej sprzedający się singel wszech czasów (po „We Are The World”). Numer pozostawał na szczycie notowania Billboardu przez 14 tygodni. Do Oscara nawet nie był nominowany, gdyż nominowane mogą być tylko piosenki, które napisano specjalnie do filmu. Whitney Houston - I Will Always Love You (Official 4K Video) 14. Bill Medley, Jennifer Warnes – „(I’ve Had) The Time of My Life” („Dirty Dancing” znany też jako „Wirujący seks”) Finałowa scena, wielokrotnie ćwiczona (często mało skutecznie), trudna choreografia. Piękny happy end. „Time of my Life” kojarzy się wyłącznie z tańcem Patricka Swayze i Jennifer Grey. Scena, choć znajduje się na końcu filmu, kręcona była jako pierwsza. Wówczas wykorzystano demo nagrania, którego współtwórcą był Franke Previte. Dopiero później numer, który słyszymy w obrazie, nagrali Bill Medley i Jennifer Warnes. Oryginalnie planowano w kluczowej scenie wykorzystać piosenkę Lionela Richie, ale choreograf Kenny Ortega trafił na „(I’ve Had) The Time of My Life”. Bill Medley, Jennifer Warnes - (I've Had) The Time Of My Life [Official Video] 13. Kenny Loggins – „Footloose” („Footloose”) Jeśli ktoś ma tyle lat, by pamiętać chudziutkiego Kevina Bacona tańczącego (i wykonującego akrobacje) w opuszczonym magazynie, z miejsca w tle słyszy „Footloose”. Podobno o rolę w filmie o mieście, w którym taniec jest zakazany, ubiegali się także Rob Lowe i Tom Cruise. W filmie znalazło się 9 oryginalnych piosenek – sześć z nich przebiło się do top 40 Billboardu. Footloose - Kenny Loggins 12. The Rembrandts – „I’ll Be There For You” („Przyjaciele”) Jedna z najbardziej rozpoznawalnych piosenek z czołówki serialu. Jako cały utwór po chwili zaczyna być męczącym zapętleniem, ale jako zapowiedź odcinka „Przyjaciół”, wyłącznie wywołuje uśmiech na twarzy. Numer powstał wokół hasła „I’ll Be There For You” mającego symbolizować oddanie i lojalność tytułowych przyjaciół. The Rembrandts- I'll be there for you (official video) 11. Blues Brothers – „Everybody Needs Somebody to Love” („Blues Brothers”) Piosenkę nagrali The Rolling Stones, ale większości kojarzy się z Johnem Belushim i Danem Aykroydem w czarnych kapeluszach, w tanecznym kroku na scenie. Autorem oryginału z 1964 roku jest Solomon Burke. The Blues Brothers (1980) - Everybody Needs Somebody to Love Scene (6/9) | Movieclips 10. Coolio – „Gangsta’s Paradise” („Młodzi gniewni”) Marne szanse, by ktoś – wyłączając die hard fans – z pamięci wymienił inny numer Coolio. Niewielu pewnie kojarzy też „Pastime Paradise” Steviego Wondera, który posłużył za podstawę „Gangsta’s Paradise”. Jedna z najpopularniejszych hiphopowych piosenek sukces zawdzięcza Michelle Pfeiffer i filmowi „Młodzi gniewni”. 9. Guns N’ Roses – „You Could Be Mine” („Terminator: Dzień sądu”) „You Could Be Mine” żyje własnym życiem, pewnie nie wszyscy na dźwięk basu Duffa od razu myślą o Terminatorze, ale fani doskonale wiedzą, w którym momencie klipu Arnold mówi słynne „Hasta la vista, baby!” 😉 8. Irene Cara – „Flashdance… What A Feeling” („Flashdance”) Jedna z kultowych tanecznych scen w historii kina. Sekwencję powtórzyła w swoim klipie „I’m Glad” Jennifer Lopez, ale to atletyczny i bardzo seksowny popis Jennifer Beals robi największe wrażenie. Bez „What A Feeling” ta scena nie wyglądałaby tak samo. Współtwórcą jest Giorgio Moroder. Trzeba jednak przyznać, że numer „Maniac” Michaela Sembello też nieodłącznie kojarzy się z „Flashdance”. 7. Ray Parker Jr. – „Ghostbusters” („Pogromcy duchów”) Numer nierozerwalnie związany z filmem. Chyba nie ma jednej osoby, która słysząc „Who you gonna call?”, nie pomyśli o komedii z 1984 roku. O „Ghostbusters” czytajcie więcej w tekście „21 najlepszych piosenek inspirowanych ‚Ghostbusters'”. Ray Parker Jr. - Ghostbusters 6. Berlin – „Take My Breath Away” („Top Gun”) Przyznam, byłam rozdarta – wybrać „Take My Breath Away” czy „Danger Zone” Kenny Logginsa, ale to przy dźwiękach zapomnianego zespołu Berlin i współtworzonej – znów – przez Giorgio Morodera ballady dochodzi do intymnego zbliżenia między Tomem Cruise’em i Kelly McGillis. Berlin - Take My Breathe Away theme from Top Gun with Lyrics 5. Urge Overkill – „Girl, You’ll Be A Woman Soon” („Pulp Fiction”) Kto choć raz widział „Pulp Fiction”, doskonale wie, jaka piosenka wybrzmi, gdy Mia (Uma Thurman) wciska przycisk „play” na swym szpulowym magnetofonie. I na odwrót, na dźwięk „Girl, You’ll Be A Woman Soon” widzimy Thurman w czarnej peruce, tańczącą i biorącą narkotyki. Piosenka Urge Overkill jest coverem utworu Neila Diamonda. Quentin Tarrantino znalazł podobno przeróbkę na pewnej EP-ce kupionej w Holandii. Urge Overkill - Girl You'll Be a Woman Soon 4. Julee Cruise – „Falling” („Miasteczko Twin Peaks”) Czy „Miasteczko Twin Peaks” miałoby taki sam klimat, gdyby nie „Falling”? Wątpliwe. To ta senna kompozycja Angela Badalamentiego, zaśpiewana kryształowym głosem przez Julee Cruise nadaje ton kultowej produkcji. Dźwięki tej eterycznej ballady każą z kolei myśleć o Laurze Palmer. 3. Blue Swede – „Hooked on a Feeling” („Strażnicy galaktyki”) Idę o zakład, że mało kto kojarzył „Hooked on a Feeling” nim numer trafił na „Awesome Mix Vol. 1”. To muzyka w dużej mierze jest bohaterem „Strażników galaktyki”, ale „Hooked on a Feeling” wywołuje miłe wspomnienia związane z tym filmem i przede wszystkim soundtrackiem. No i Grootem;) Pisaliśmy sporo o tym soundtracku przy okazji tekstu „8 najlepszych piosenek z filmu ‚Strażnicy galaktyki'” 1. Blue Swede - Hooked on a Feeling 2. Underworld – „Born Slippy” („Trainspotting”) Sam Danny Boyle przyznał, że „Born Slippy” jest niczym puls dla „Trainspotting”. To utwór, który w zasadzie jest tożsamy z filmem z 1996 roku. Jest jego podsumowaniem i esencją. Więcej o tym numerze i innych z kinowego dzieła sprzed pond 20 lat znajdziecie w tekście „11 najlepszych piosenek z ‚Trainspotting'”. PS. 3 lutego ukazuje się soundtrack do „T2 Trainspotting”, a miesiąc później sequel trafi do naszych kin. Będzie nowa wersja „Born Slippy”. 1. Survivor – „Eye Of The Tiger” („Rocky”) Ręka do góry, kto choć raz nie zanucił „Eye Of The Tiger” wbiegając po schodach? Ten rockowy hit zawsze, absolutnie przypomina o Rockym i jego treningach. Survivor - Eye Of The Tiger (Official HD Video)

Kultowe teksty z filmów, które powinien znać każdy. Forrest Gump – Moja mama zawsze mówiła: „Życie jest jak pudełko czekoladek. Nigdy nie wiesz, co ci się trafi”. Przeminęło z wiatrem – Bo przecież jutro też jest dzień. Casablanca – Zagraj to jeszcze raz, Sam. Zagraj: Jak mija czas. Doktor No – Bond. James Bond.

Podczas dokonywania ablucji jesteśmy wyjątkowo bezbronni. Dlatego właśnie to pomieszczenie reżyserzy upodobali sobie jako miejsce na ataki na niewinnych ludzi. Ale, jak stwierdzimy po przeczytanie poniższej listy, w łazienkach czeka na nas nie tylko krew i woda. Psychoza (1960) Sławetny film Alfreda Hitchocka opowiadał historię Normana Batesa, wyjątkowo zaburzonego człowieka, który przebierał się za swoją zmarłą matkę i mordował gości przydrożnego motelu. Przepraszamy jeśli zepsuliśmy zakończenie tego 55-letniego filmu. Sama scena to oczywiście śmierć postaci odtwarzanej przez Janet Leigh, zadźganej w brutalny sposób nożem. Przeszła do historii kina i była pariodowana niezliczoną ilość razy. Koszmar z ulicy Wiązów (1984) Jeden z bardziej niepokojących filmów Wesa Cravena nie tylko był debiutem Johnny’ego Deppa (został wciągnięty w łóżko), ale także jednego z bardziej kreatywnych morderców – Freddiego Kruegera. Straszliwie zniekształcony prześladowca nie odpuszczał swoim ofiarom nawet w łazience, co daje dość niepokojące efekty. Big Lebowski (1998) „Koleś” odtwarzany ze swadą przez Jeffa Bridgesa hipis i ogólny leser, zostaje nawiedzony przez zgraję „niemieckich nihilistów”, którzy na zlecenie swojego mocodawcy atakują go krwiożerczą fretką. Jak powszechnie wiadomo, z tym strasznymi gryzoniami nie ma żartów, więc „Koleś” musi się ugiąć. American Beauty (1999) Historia wzlotu i upadku głównego bohatera granego przez Kevina Spacey’a upstrzona jest wyobrażeniami na temat koleżanki jego córki. Jedna z tych baśniowych sekwencji ma miejsce w łazience i pod względem wizualnym na pewno zapada w pamięć. O tym co robi główny bohater nie ma co wspominać. Eastern Promises (2007) Biedny Viggo Mortensen nie może nawet spokojnie wypocić się w bani, bo napadają go tam od razu ludzie z nożami. Na szczęście nasz bohater odpiera atak wrogów, ale sama scena jest o tyle intensywna, co przerażająca. Bo kto chciałby walczyć na golasa z nożownikami? Tylko dla widzów dorosłych, pod tym linkiem. Na szczęście szansa że do naszej łazienki zakradnie się zgraja psychopatów z nożami i fretkami jest bardzo mała.

Oto 10 scen z najlepszych świątecznych filmów, których nie da się zapomnieć! Najpiękniejsze sceny ze świątecznych filmów W każdym ze świątecznych filmów znajdzie się scena, która szczególnie złapie nas za serce.

Nasz region cieszył się sporym zainteresowaniem wśród znanych filmowców. Wiele filmów i seriali kręcono nie tylko w Tomaszowie, czy Wolborzu i na Podklasztorzu, ale wielu innych miejscowościach w naszym regionie. Zobaczcie, które miejsca i miejscowości można oglądać na szklanym ekranie. Widziałeś je wszystkie? Kliknij w zdjęcie, aby przejść do Filmowy Województwa ŁódzkiegoPiotrków Tryb., Inowłódz, Tomaszów Maz., Wolbórz, Lipce Reymontowskie, Łódź, Nieborów, Poświętne, Skierniewice, czy Sulejów, to miejsca, gdzie powstawały najsłynniejsze sceny znanych i lubianych polskich filmów, a także seriali. Zobaczcie! Czterej pancerni i pies. Sceny do kultowego serialu powstawa... Tak powstawała "Bitwa Warszawska 1920" w Poświętnem i Piotrk... Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera

Pierwsze miejsce w tej setce zajęły słowa Clarka Gable, czyli Rhetta Buttlera z filmu „Przeminęło z wiatrem” (Gone with the wind, 1939) – „Szczerze mówiąc, kochanie, nic mnie to już nie obchodzi” – którymi kwituje błagania Scarlett O’Hara (Vivien Leigh), by jej nie opuszczał. Więcej: Najsłynniejsze cytaty z filmów >>

„Tańczcie, tańczcie, inaczej jesteśmy zgubieni!” – mawiała legendarna niemiecka choreografka Pina Baush. Taniec w kinie pełni rozmaite funkcje – od przyjemnego przerywnika, aż do niezbędnego elementu musicalowej formuły; jest sposobem pozawerbalnej komunikacji zarówno między bohaterami obrazu, jak i twórcą a widzem. Przed Państwem najlepsze filmowe sceny tańca oraz ich gwiazdy…! 1. Singin’ in the Rain – Deszczowa piosenka (reż. Stanley Donen, Gene Kelly, 1952) Donowi Lockwoodowi (Gene Kelly) z musicalu Deszczowa piosenka niestraszna jest brzydka pogoda. Radośnie śpiewa i tańczy z parasolem w ręce, celebrując każdą lecącą z nieba kroplę deszczu… I jak tu nie kochać starego kina? 2. Cheek to Cheek – Panowie w cylindrach (reż. Mark Sandrich, 1935) Heaven…, I’m in heaven… – śpiewa mistrz filmowego parkietu Fred Astaire, kołysząc w ramionach wytworną, blondwłosą Ginger Rogers. W czarno-białym musicalu Panowie w cylindrach legendarny taneczny duet olśniewa widzów swoimi interpretacjami piosenek Irvinga Berlina, z czego najbardziej pamiętne jest ich wykonanie Cheek to Cheek. 3. Mein Herr – Cabaret (reż. Bob Fosse, 1972) Kolejna słynna filmowa scena tańca – z filmu Cabaret. To nagrodzony 8 Oscarami, wyjątkowy musical o gorzkim wydźwięku, którego akcja rozgrywa się w Republice Weimarskiej. Na ulicach przedwojennego Berlina naziści zaczynają terroryzować Żydów, tymczasem w kabaretach trwa beztroska zabawa. Jedną z artystek dostarczających rozrywki obywatelom obojętnym na coraz bardziej niepokojącą sytuację w kraju jest Sally Bowles zagrana brawurowo przez Lizę Minnelli. Na początku filmu gwiazda wykonuje burleskowy taniec z krzesłem, śpiewając piosenkę Mein Herr. 4. Prolog – West Side Story (reż. Robert Wise, Jerome Robbins, 1961) Taniec to ruch! Podobnie jak bijatyki dwóch rywalizujących ze sobą gangów na ulicach Nowego Jorku lat 50. XX wieku… Czy można zatem ułożyć „chuligańską choreografię”? Tak! Przekonują o tym w imponującym prologu twórcy nagrodzonej 10 Oscarami ekranizacji broadwayowskiego musicalu West Side Story z muzyką Leonarda Bernsteina. 5. Taniec bułeczek – Gorączka złota (reż. Charlie Chaplin, 1925) Wystarczy para sztućców i dwie bułeczki, by zabawić towarzystwo siedzące przy stole – dowodzi w niemym filmie Gorączka złota Charlie Chaplin, który daje urocze przedstawienie dziewczętom goszczącym u niego w chatce na zasypanej śniegiem Alasce. To jedna z najbardziej znanych tanecznych scen filmowych. 6. Put the Blame on Mame – Gilda (reż. Charles Vidor, 1946) Gilda to legendarny film noir epoki kodeksu Haysa, w którym w tytułową postać femme fatale wcieliła się rudowłosa Rita Hayworth. Do historii kina przeszła scena, w której artystka wykonuje przed publicznością nocnego klubu utwór Put the Blame on Mame i w uwodzicielski sposób ściąga z siebie długą, czarną rękawiczkę. 7. Taniec Zorby – Grek Zorba (reż. Michalis Kakojanis, 1964) “Naucz mnie tańczyć!” – mówi w ostatniej scenie filmu poturbowany przez los, przebywający na Krecie Anglik (Alan Bates) do swojego przyjaciela, Alexisa Zorby (Anthony Quinn). Sympatyczny Grek pokazuje mężczyźnie kroki do ludowego tańca sirtaki i tym samym przekazuje mu lekcję czerpania radości z życia… 8. You Never Can Tell – Pulp Fiction (reż. Quentin Tarantino, 1994) W nagrodzonym Oscarem za najlepszy scenariusz oryginalny postmodernistycznym Pulp Fiction Quentina Tarantino bohaterowie grani przez Umę Thurman i Johna Travoltę biorą udział w konkursie twista organizowanym przez klub retro. Para prezentuje przed publicznością zabawny taniec do utworu You Never Can Tell Chucka Berry’ego. Zwycięzca może być tylko jeden! 9. (I’ve Had) The Time of My Life – Dirty Dancing (reż. Emile Ardolino, 1987) Dirty Dancing to historia wakacyjnego romansu między 16-letnią Frances (Jennifer Grey) a przystojnym instruktorem tańca (Patrick Swayze), którzy poznają się w luksusowym ośrodku wypoczynkowym w górach Catskill w stanie Nowy Jork. Młodzi kochankowie przygotowują się do hotelowego pokazu mambo. Ich swobodny taniec do nagrodzonej Oscarem piosenki (I’ve Had) The Time of My Life śpiewanej przez Billa Medleya i Jennifer Warnes porywa kończących turnus gości do wspólnej zabawy… 10. Taniec Pięknej i Bestii – Piękna i Bestia (reż. Gary Trousdale, Kirk Wise, 1991) Nie trzeba być urodziwym, by móc tańczyć (i kochać). Wystarczy „patrzeć sercem”… W nagrodzonej 2 statuetkami Oscara disnejowskiej animacji Piękna i Bestia tytułowi bohaterowie tańczą romantycznego walca amerykańskiego w zamkowej sali balowej i coraz bardziej utwierdzają się w przekonaniu o łączącym ich uczuciu… 11. Taniec szkieletów – The Skeleton Dance (reż. Walt Disney, 1929) Na pewnym cmentarzu równo o północy dzieją się straszne rzeczy… Sowa pohukuje, wiatr świszcze, wilk wyje do księżyca, pająki, nietoperze i koty wychodzą z ukrycia, by rozpocząć nocne harce, a z krypt nagrobnych wysuwają się trzaskające ludzkie kości… Kiedy wszystkie szczątki zbiorą się już „do kupy”, rozpoczyna się przezabawny taniec szkieletów i trwa aż do świtu. Tę 5-minutową, czarno-białą animację z cyklu Silly Symphonies (1929–39) stworzył słynny disnejowski rysownik Ub Iwerks i idealnie nadaje się do obejrzenia w Halloween. 12. Taniec na suficie – Królewskie wesele (reż. Stanley Donen, 1951) Taneczne wyczyny Freda Astaire’a w musicalach zawsze budziły podziw i szacunek. Jednak w jaki sposób nakręcono scenę jego stepowania na suficie w Królewskim weselu? Spekulacje trwają do dzisiaj… 13. Jai Ho – Slumdog. Milioner z ulicy (reż. Danny Boyle, 2008) Nagrodzony przez Akademię Filmową w 8 kategoriach Slumdog. Milioner z ulicy to fikcyjna opowieść o chłopaku z hinduskich slumsów (Dev Patel), który dzięki swojej erudycji i życiowemu doświadczeniu wygrywa fortunę w popularnym teleturnieju. Pomysłowym zwieńczeniem dzieła jest taniec rozentuzjazmowanego tłumu do piosenki Jai Ho A. R. Rahmana nakręcony na stacji kolejowej w Mumbaju, będący hołdem brytyjskiego reżysera dla Bollywood. 14. Tango Por Una Cabeza – Zapach kobiety (reż. Martin Brest, 1992) Emerytowany podpułkownik amerykańskiej armii Frank Slade z Zapachu kobiety (Al Pacino w oscarowej roli) bywa grubiański, nieobliczalny i wybuchowy. Na dodatek podczas wojny w Wietnamie stracił wzrok. Jednak nikt nie potrafi prowadzić w tangu tak, jak on i sprawić, by partnerka poczuła się wyjątkowo. Uczcie się, Panowie! 15. Taniec na schodach – Joker (reż. Todd Phillips, 2019) Joker grany przez Joaquina Phoenixa (nagrodzonego za ten występ Oscarem) to klaun-morderca, a jego taniec nigdy nie zwiastuje niczego dobrego… Przed zebraniem swojego najkrwawszego żniwa bohater wykonuje na gothamskich schodach hipnotyzujący taniec, który został zilustrowany piosenką Rock and Roll Part 2 Gary’ego Glittera oraz oryginalną ścieżką dźwiękową do filmu skomponowaną przez Hildur Guðnadóttir. 16. Jezioro łabędzie – Czarny łabędź (reż. Darren Aronofsky, 2010) Czarny łabędź to efektowny dramat psychologiczny o młodej baletnicy (oscarowa kreacja Natalie Portman), która przygotowuje się do podwójnej roli w Jeziorze łabędzim. Obsesyjne dążenie tancerki do perfekcji doprowadza ją do psychozy, która pozwala jej jednak wzorowo wcielić się w białą i czarną łabędzicę w dniu premiery. 17. You Should Be Dancing – Gorączka sobotniej nocy (reż. John Badham, 1977) Tony Manero z Gorączki sobotniej nocy grany przez Johna Travoltę jest „królem parkietu”. Na dyskotekach wszystkie oczy skupione są na nim – jak na przykład podczas jego solowego tańca w otoczeniu migających różnokolorowych świateł do piosenki You Should Be Dancing grupy Bee Gees. 18. Striptiz – Wczoraj, dziś i jutro (reż. Vittorio De Sica, 1963) Striptiz to też taniec! W nagrodzonej Oscarem za najlepszy film nieanglojęzyczny włoskiej komedii romantycznej Wczoraj, dziś i jutro grająca prostytutkę Sophia Loren włącza w tle „Abat-Jour” Henry’ego Wrighta i daje erotyczny pokaz swojemu klientowi, w którego wcielił się Marcello Mastroianni. Seksbombie wcale nie było jednak łatwo zagrać tę scenę, dlatego na planie zdjęciowym korzystała z usług specjalnego instruktora. 19. Występ dyplomowy Nory – Step Up: Taniec zmysłów (reż. Anne Fletcher, 2006) Pierwszy film z tanecznej serii Step Up. Uczennica szkoły artystycznej (Jenna Dewan) poznaje ulicznego tancerza z chuligańską przeszłością (Channing Tatum), który wykonuje na terenie placówki prace społeczne. Będąc pod wrażeniem jego umiejętności zaprasza go do udziału w swoim występie dyplomowym. Połączenie dwóch odmiennych stylów tańca – baletu i hip-hopu – z utworem Yung Joca Bout It daje zniewalający efekt… 20. Taniec w deszczu – Step Up 2: The Streets (reż. Jon M. Chu, 2008) W drugim filmie z serii Step Up niepokorna dziewczyna z biednej dzielnicy Baltimore (Briana Evigam) i pilny student uczelni artystycznej (Robert Hoffman) łączą siły, aby zwyciężyć w nielegalnym turnieju tańca „The Streets”. Podczas rywalizacji razem z grupą znajomych dają obłędny pokaz hip-hopowy w strugach deszczu do Bounce Timbalanda. 21. Love My Way – Tamte dni, tamte noce (reż. Luca Guadagnino, 2017) Tamte dni, tamte noce to nagrodzony Ocarem w kategorii „najlepszy scenariusz adaptowany” (powieść André Acimana z 2007 roku) film LGBT o nastoletnim chłopaku (Timothée Chalamet), który zakochuje się w przystojnym doktorancie (Armie Hammer) przebywającym na wakacjach w jego rodzinnym domu we Włoszech. Główny bohater uświadamia sobie swoje uczucie do mężczyzny, podczas gdy na jednej z wieczornych potańcówek pod gołym niebem z zazdrością obserwuje wczasowicza bawiącego się w otoczeniu adorujących go kobiet do utworu Love My Way zespołu The Psychedelic Furs. 22. Tango argentyńskie – Wytańczyć marzenia (reż. Liz Friedlander, 2006) Jak zachęcić wychowanków publicznej szkoły dla trudnej młodzieży, aby wreszcie wzięli się do roboty i nauczyli tańczyć? Najlepiej dobrym przykładem! Udowadniają to w filmie Wytańczyć marzenia przystojny Antonio Banderas i seksowna Katya Virshilas, którzy zrobili prawdziwe show, prezentując przed uczniami placówki zmysłowe tango do utworu Asi Se Baila El Tango wykonywanym przez Veronicę Vardier. 23. Laser dance – Ocean’s Twelve: Dogrywka (reż. Steven Soderbergh, 2004) Aby dostać się do muzealnego skarbca i wykraść z niego pilnie strzeżone jajo Fabergé należące niegdyś do ostatniej cesarzowej Rosji, Aleksandry Romanowej, trzeba między innymi przejść przez laserowy labirynt. Profesjonalny złodziej o pseudonimie Nocny Lis z komedii kryminalnej Ocean’s Twelve (Vincent Cassel) pokonuje tę przeszkodę… tańcząco! 24. I’ve Seen That Face Before (Libertango) – Frantic (reż. Roman Polański, 1988) W thrillerze Romana Polańskiego Frantic amerykański kardiochirurg Richard Walker (Harrison Ford) z pomocą pięknej Michelle (Emmanuelle Seigner) prowadzi w Paryżu prywatne śledztwo w sprawie tajemniczego zaginięcia swojej żony (Betty Buckley). W trakcie dochodzenia odwiedzają razem klub A Touch Of Class, gdzie Francuzka wykonuje kocie ruchy w tańcu z doktorem do piosenki Grace Jones I’ve Seen That Face Before (Libertango). Nie unikają przy tym podejrzliwych spojrzeń obserwujących ich osób… 25. A Lovely Night – La La Land (reż. Damien Chazelle, 2016) La La Land to nagrodzony 6 Oscarami współczesny musical, który powstał z miłości do starych hollywoodzkich filmów z tego gatunku. Urokliwe partie wokalno-taneczne wykonują w nim Emma Stone i Ryan Gosling. Najbardziej reprezentacyjną sceną La La Landu jest ich taniec do utworu A Lovely Night nakręcony na wzgórzu w Griffith Park w Los Angeles. Udostępnij “Top 25 filmowych scen tańca – filmy o tańcu” swoim znajomym.

Obok amerykańskich i europejskich produkcji znaleźliśmy też miejsce dla filmów grozy z Azji ("The Ring - Krąg"). Postanowiliśmy jednak potraktować horror wąsko. Dlatego zrezygnowaliśmy z takich tytułów jak " Psychoza " czy " Milczenie owiec ", które często - szczególnie w amerykańskich zestawieniach - funkcjonują jako horrory.

Stowarzyszenie Umarłych Poetów - Film Jednym z najlepszych filmów, jakie miałam okazje zobaczyć, to właśnie ten, wielkie przesłanie i pokazanie prawdziwy bunt, życie i bycia sobą. Zmusza do refleksji i polecam każdemu, a tym czasem przypomnę moje ulubione sceny, które Inspirują, do tego by się buntować, korzystać z życia i kochać. No cóż, Chodźmy. - No dalej Chodźmy."O, Kapitanie, mój Kapitanie."Kto wie, skąd pochodzi ten cytat ?Ktokolwiek?Żadnych skojarzeń ? To z wiersza Walt'a Whitman'a, opowiadającego o Abraham'ie Lincoln' naszych lekcjach możecie się do mnie zwracać panie Keating...albo, jeśli się odważycie, "O, Kapitanie, mój Kapitanie."Jako, że zapewne dotarły do was plotki na temat moje skromnej osoby, pozwólcie wyjaśnić,że owszem jestem wychowankiem Hell-ton i ją nie, nie byłem wtedy gigantem umysłowym jakich widywaliście intelektualnym 98-funtowym plaży ludzie rzucaliby mi Byron'a w pan Pitts ?To raczej niefortunne panie Pitts, gdzie pan jest ?Panie Pitts, czy raczyłby pan otworzyć podręcznik na stronie 542...i przeczytać pierwszą strofę wiersza, który się tam znajduje?"Dziewicom,by próżno nie czekały" ?Właśnie ten. - Całkiem odpowiedni, nieprawdaż ?"Rwijcie pąki swoich róż, póki jeszcze możecie.""Bo czas uleci, choć stary swym wiekiem.""Kwiat, co dziś uśmiechem się ukłoni, Umrze jutro w waszej dłoni."Dziękuję panie Pitts."Rwijcie pąki swoich róż, póki jeszcze możecie"Po łacinie myśl tę można wyrazić jako "Carpe diem."Czy ktoś wie, co ten zwrot znaczy?Carpe diem. "Chwytaj dzień."- Bardzo dobrze, panie Kolejne niezwyczajne dzień."Rwijcie pąki swoich róż, póki jeszcze możecie."Jak myślicie, dlaczego poeta napisał te słowa ?- Pewnie się spieszył. - Nie, nie! Zonk !Ale dziękuję za udział w naszej tak, ponieważ jesteśmy tylko pokarmem dla robactwa. Ponieważ, nawet jeśli w to nie wierzycie, każdy z nas...pewnego dnia przestanie oddychać, zrobi się zimny i tu...i przyjrzyjcie się uważnie tym twarzom z obok nich wiele razy. Ale nie sądzę,byście się im kiedykolwiek różnią się niczym od was, prawda?Te same hormonami, tak jak tak jak wy. Świat leży u ich że przeznaczone im są wielkie rzeczy, dokładnie tak jak wy oczy przepełnione nadzieją, dokładnie jak aż było już za późno...by wydobyć z życia choć odrobinę tego, do czego byli widzicie panowie, ci chłopcy są teraz jeśli się wsłuchacie... usłyszycie ich szept, ich przesłanie dla Słyszycie? ? dzień, wasze życie niezwykłym. ................................................... "Dlaczego tu stanąłem?- Jak myślicie ? - Żeby być wyższym?- Nie! Dziękuję za udział w Stanąłem tu...by przypomnieć samemu sobie, iż ciągle powinniśmy zmuszać się do innego patrzenia na wszystko wygląda inaczej. Nie wierzycie mi ?Sprawdźcie sami. Jeśli jesteście czegoś bardzo pewni,spróbujcie o tym pomyśleć z innego punktu jeśli wydaje się to śmieszne lub głupie,musicie czytacie książkę, nie rozpatrujcie tylko tego, co mówi Weźcie pod uwagę również to, co myślicie odnaleźć swój własny dłużej będziecie zwlekać z rozpoczęciem tych poszukiwań,tym mniej możecie liczyć na to, że zakończą się powiedział: "Większość ludzi wiedzie życie w milczącej beznadziei." Nie poddawajcie się temu. odchodźcie od krawędzi jak lemingi. Rozejrzycie Właśnie tak panie Priske. Dziękuję !Tak !Odważcie się uderzać i znajdować nowe przestrzenie ." A to wersja Video :) .......................................................... "Panowie, za to nie ma ocen. Po prostu Właśnie "Kiedyś powiedziano mi." - "Kiedyś powiedziano mi.""Trudno wiersze pisze się."- "Trudno wiersze pisze się." - Lewa. Lewa. Lewa, prawa, Lewa. Lewa, prawa, Stop !Dziękuję pewnie zauważyliście, każdy z nich zaczął swoim własnym, indywidualnym Pitts się nie spieszył. Wiedział, że kiedyś gdzieś Cameron. Zdawał się pan myśleć, "Czy tak dobrze ?" Może być być dobrze. Wiem to. A może nie. Nie wiem." Pan Overstreet, wiedziony przez głębszą siłę. wiemy. Dobrze. Ale przecież nie chodzi o naśmiewanie się z o to, by przedstawić sposób dostosowywania jest zachować własne przekonania, kiedy presja otoczenia zmusza nas do teraz wasz wzrok, który mówi: "Ja na pewno maszerowałbym po swojemu."Zapytajcie jednak samych siebie, dlaczego z nas ma ogromną potrzebę musicie zaufać tym waszym przekonaniom, które wyróżniają was spośród jeśli inni uważają je za dziwne i jeśli tłum twierdzi:, "To złeeeee."- Robert Frost powiedział,"Gdy stanąłem w lesie na rozstaju dróg podążyłem tą mniej uczęszczaną." "I wiedziałem, że to znaczy już, że jest inaczej."Chce, żeby każdy z was znalazł teraz swój unikalny rytm,sposób chodzenia, niezależnie od zechcecie, nieważne, czy jest dumne, czy głupie - panowie, dziedziniec należy do musicie udawać, zróbcie to dla siebie Dalton, dołączy pan do nas ?Ćwiczę swoje prawo do nie panie Dalton. Za przedstawienie swojego punktu Płyńcie pod prąd." ................................................. Zdradzę wam pewną tajemnicę. Zbliżcie !Nie czytamy i piszemy poezji, bo jest i czytamy ją, bo jesteśmy członkami rasy rasę tą przepełniają namiętności. Medycyna, prawo, ekonomia, inżynieria--to dziedziny niezbędne, by utrzymać nas przy poezja,piękno, romans, miłość--dla tych wartości żyjemy .............. Wersja Video .......................................................... "Pokaż mi serce nie opętane zwodniczymi marzeniami,""a pokaże ci człowieka szczęśliwego.""Ale tylko w swoich marzeniach człowiek jest naprawdę wolny.""Tak było zawsze i tak pozostanie na wielki." .................................... Alfred Lord Tennyson."Ruszajmy przyjaciele.""Wcale nie jest za późno, by szukać świata ze snów.""A planów mam tak wiele. Ot, choćby przepłynąć horyzont wszerz,potem wzdłuż....""Nie ma już w nas tej mocy,""która za dawnych lat umiała wstrząsnąć niebem, poruszyć cały świat.""Jesteśmy tym, czym jesteśmy.""Zły los, a może zły czas...""osłabił w sercu ogień, co łączył niegdyś nas, lecz wzmocnił naszą wolę i teraz dobrze wiemy...""że trzeba szukać, szukać, szukać," "bez względu na to, co znajdziemy." Inne sceny wersji Video Zapraszam także na Inspirujące piosenki do Filmu :) Końcówka na której się popłakałam :) Zielona Szwajcaria była miejscem akcji trzech kultowych filmów z 007, najsłynniejszym tajnym agentem wielkiego ekranu. Jeep Compass 4xe powraca do miejsc, w których kręcono najsłynniejsze sceny, aby odkryć, jak wyglądają teraz miejsca, które weszły do historii kina i zbiorowej wyobraźni.

Oto i one. Wyniki głosowania na najbardziej wzruszające filmy, te, które z różnych powodów nie pozostawiają nas obojętnymi i przed seansem których dobrze zaopatrzyć się w chusteczki do wycierania nosa i oczu. Są to różne rodzaje wzruszeń – czasem związane z losem ludzi, czasem zwierząt, a jeszcze w innych przypadkach porusza nas zupełnie inny, subiektywny aspekt który trafia wprost do naszego serca. Sprawdźcie, które produkcje wzruszają was związku z tym, że dwa filmy na końcu stawki zdobyły identyczną liczbę punktów, zestawienie ma 31 pozycji.(ex aequo) 30. Cinema Paradiso (1988)reż. Giuseppe TornatoreScenariusz jest doskonałym hołdem dla filmowców, dostawców rozrywki, których dzieła łączą pokolenia, prowokują do dyskusji, jednoczą ludzi o różnych charakterach i poglądach. Kino to prawdziwa magia i niełatwo taką magię pokazać na ekranie. Jednak włoskiemu reżyserowi to się udało. Jest tu humor, dramat, obyczajowość małego miasteczka, nostalgiczne wspomnienia i sentymentalny wątek miłosny. Te czynniki zostały znakomicie wyważone, dzięki czemu film bawi, wzrusza i daje do myślenia, przy czym nie powoduje dezorientacji, mimo iż rozpada się na szereg epizodów, których tematem przewodnim jest kino. Bohaterowie wzbudzają sympatię (także bohater zbiorowy, czyli społeczność sycylijskiego miasteczka), a dialogi to często cytaty ze starych filmów. Nie ma tu przemocy ani szybko toczącej się akcji. To film wyciszony, spokojny i przez to bardzo autentyczny, angażujący odbiorców, szczególnie tych, dla których kino nie jest wyłącznie rozrywką. [Mariusz Czernic, fragment recenzji](ex aequo) 30. Marley i ja (2008)reż. David FrankelUwaga, spoilery!Zwierzęta potrafią bardziej mnie wzruszyć na ekranie niż ludzie – umierające na wojnie konie czy odstrzeliwane w serialu Czarnobyl psy wstrząsają mną bardziej niż śmierć ludzka. Marley i ja to wzruszający i zabawny wyciskacz łez o rodzinie, która adoptuje szczeniaka labradora. Pies o imieniu Marley okazuje się być najbardziej nieposłusznym zwierzęciem na świecie. Staje się jednak nieodłącznym członkiem rodziny, siejąc chaos w życiu swoich właścicieli, ale jednocześnie dając im mnóstwo radości. Niestety, jak to w życiu, po wielu latach nadchodzi nieuniknione i starzejącego się, schorowanego pupila trzeba uśpić. W ostatnich chwilach towarzyszy mu jego właściciel, John (Owen Wilson), i jego wzruszający monolog. [Michalina Peruga, fragment zestawienia]29. Moja dziewczyna (1991)reż. Howard ZieffPiękna historia o pierwszej miłości i początkach dojrzewania w Ameryce lat 70., na której cień kładzie codzienna bliskość śmierci w życiu tytułowej dziewczyny. Vada mieszka bowiem w rodzinnym domu pogrzebowym na przedmieściach miasteczka w Pensylwanii, niczym bohaterka tragikomiksu Fun Home Alison Bechdel. Jej trudne sytuacje życiowe przeplatają się ze scenami beztroskich przygód w letnie dni, dzielonych z chłopakiem z sąsiedztwa – Thomasem. Lekiem na emocjonalne rozterki jedenastoletniej dziewczyny okazują się warsztaty poetyckie, na które ochoczo uczęszcza. Poezja, ilustrująca nastroje postaci, już sama w sobie może przysporzyć wielu wzruszeń, zwłaszcza gdy ogląda się Moją dziewczynę, będąc rówieśnicą głównej bohaterki filmu. Polecam zatem zwłaszcza młodszym widzom i widzkom, chociaż pewnie i dorośli uronią niejedną łezkę podczas tej sentymentalnej podróży… [Dominika Nowicka](ex aequo) 27. Tamte dni, tamte noce (2017)reż. Luca GuadagninoOpowiedziana w Tamtych dniach, tamtych nocach Luci Guadagnino historia relacji młodziutkiego Elio (Timothée Chalamet) ze starszym od niego Oliverem (Armie Hammer) to tak naprawdę uniwersalna historia o dojrzewaniu, wchodzeniu w dorosłość, poszukiwaniu miłości i niemożliwego do powstrzymania pożądania. To film trudny, wymagający od widza dopasowania się do jego tempa i specyficznej narracji, ale też rzecz absolutnie ujmująca. Szczególne wrażenie robi słodko-gorzki finał z kultowym już monologiem ojca bohatera granego przez Chalameta jako swoistym podsumowaniem całości. [Filip Pęziński](ex aequo) 27. Toy Story 3 (2010)reż Lee UnkrichToy Story 3 z 2010 roku to – mimo zeszłorocznej, bardzo dobrej czwórki – przepiękne pożegnanie z ukochanymi zabawkami i zwieńczenie historii rozpoczętej 15 lat wcześniej. To nie tylko moja ulubiona odsłona serii – najciekawiej napisana, oparta na najlepszej historii, najbardziej zapadających w pamięć scenach, żartach i postaciach – ale też film zdecydowanie najbardziej emocjonujący. Trudno kryć wzruszenie po pierwsze przy absolutnie wyjątkowej, zaskakująco dojrzałej scenie na wysypisku (kto widział, ten wie) oraz przy wzruszającym i mądrym finale. [Filip Pęziński]26. Co gryzie Gilberta Grape’a (1993)reż. Lasse HallstromCo gryzie Gilberta Grape’a to przede wszystkim historia codzienności przedstawiona przez uważnego obserwatora, w której każdy znajdzie coś dla siebie, a może nawet będzie w stanie odnaleźć coś bliskiego w poszczególnych problemach bohaterów. Reżyser w idealny wręcz sposób balansuje pomiędzy melodramatem, komedią oraz romansem, dając nam dzieło niezwykłe w swojej prostocie. Identyczna scena otwarcia i zamknięcia idealnie wręcz spina całą historię, nie próbując widzowi wcisnąć na siłę przesadzonych interpretacji. To bowiem jednowątkowa opowieść, która nie daje nam z siebie ani mniej, ani więcej. I mimo upływu czasu dalej ogląda się ją świetnie. [Gracja Grzegorczyk, fragment recenzji]25. Armageddon (1998)reż. Michael BayNie jest to film, który kupi każdy. Nie każdy będzie się na nim dobrze bawił, nie będąc w stanie odseparować się od racjonalnej analizy faktów, które mu się każe zaakceptować. Jednak już podstawowy zarys fabuły – grupa specjalistów od odwiertów ruszająca w kosmos po kilkudniowym szkoleniu, by wywiercić dziurę w asteroidzie i rozsadzić ją na kawałki – dosyć jasno wskazuje na to, że nie będziemy mieć tu do czynienia z niczym chociażby częściowo zbliżonym do prawdy. Sekretem Armageddonu jest stworzenie sympatycznej alternatywnej rzeczywistości, w której to wszystko staje się możliwe. Czy to manipulacja? Oczywiście, na więcej niż jednym poziomie. Czy usprawiedliwiona? Zależy, jak na to spojrzeć. Jeśli za każdym razem bawisz się świetnie, śmiejesz się z tekstów Rockhounda i Andropova, sięgasz po chusteczkę podczas finałowej sekwencji i nawet nie masz ochoty rozkminiać, czemu, u licha, helikoptery zawsze latają trójkami, to nad czym się w ogóle zastanawiać i przede wszystkim, dlaczego sobie tego odmawiać? [Karolina Chymkowska, fragment recenzji]24. Filadelfia (1993)reż. Jonathan DemmeFilm Jonathana Demme’a wzruszać chyba musi. W całości bowiem opiera się na eksploracji cierpienia, niesprawiedliwości i wykluczenia. Fizyczny ból spowodowany chorobą, bezprawne zwolnienie z pracy, napiętnowanie z powodu seksualnej orientacji. Filadelfia splata ze sobą wszystkie te wątki i nie pozwala widzom pozostać obojętnym. Kino pod tezę i niepozbawione kalkulacji, ale również szczerze zaangażowane i na kilku polach artystycznie spełnione. Do tego przepięknie klamrowo zamknięte w dwa pamiętne utwory: „Philadelphia” Neila Younga i „Streets of Philadelphia” Bruce’a Springsteena. [Maciej Niedźwiedzki]23. Pianista (2001)reż. Roman PolańskiByć może najbardziej osobiste dzieło Romana Polańskiego zalicza się na pewno do jego najlepszych. Kameralna historia Władysława Szpilmana służy tu reżyserowi do przekrojowego spojrzenia na kwestię Holokaustu oraz leżącego u jego podstaw antysemityzmu. Pomimo skoncentrowania się na jednostkowej historii warszawskiego Żyda Polańskiemu udaje się także oddać skalę tragedii i zniszczeń, jakie poczyniła w ludziach oraz ich otoczeniu wojenna machina. Pianista to poruszające magnum opus filmów o Zagładzie, skupiające jak w soczewce wszystkie najważniejsze jego elementy – naładowanie emocjami, psychologiczną głębię i dramatyczny patos, nadający filmowi nośność i powagę. [Tomasz Raczkowski, fragment zestawienia](ex aequo) 21. Edward Nożycoręki (1990)reż. Tim BurtonTim Burton przez całą swoją reżyserską karierę stał po stronie osób innych, wykluczonych, dziwnych, ekscentrycznych i niepasujących do norm narzuconych przez społeczeństwo. Patrzył na nich ze zrozumieniem, podziwem, szacunkiem. Nigdy jednak, jak w Edwardzie Nożycorękim, z aż tak wielkim współczuciem. To mądra, uniwersalna i mimo całego ciężaru, a nawet elementów grozy, przepiękna baśń, która stanowi wiecznie aktualną lekcję mówiącą o tym, że inny nie znaczy gorszy i że warto spojrzeć na drugą osobę sercem, a nie uprzedzeniami. [Filip Pęziński](ex aequo) 21. Siedem dusz (2008)reż. Gabrielle MuccinoUwaga, spoilery!Dla jednych ckliwy melodramat o zadośćuczynieniu, polegający na wymuszonych, tanich sztuczkach i obolałej minie Willa Smitha, dla drugich wzruszający opis poświęcenia i odkupienia. Każdy ma swoją rację, jednak zakończenie tego filmu, szczególnie scena samobójstwa, należy do najbardziej oryginalnych, jeśli chodzi o tego typu momenty. (…) Brzmiałoby to jak typowy wyciskacz łez – złożenie siebie w ofierze dla miłości to wątek masowo wykorzystywany w filmach. Obrazie Muccino rzeczywiście zawiera takie elementy, ale charakter samobójstwa w połączeniu z retrospekcją wypadku samochodowego nadaje im zupełnie nowy wydźwięk. [Krzysztof Dylak, fragment zestawienia]

Przed wami 10 scen z jajami w filmach. 1. Dwóch Gniewnych ludzi (2003) Musisz być bardzo ostrożny kiedy przygotowujesz posiłek dla demonicznego terapeuty. Jakakolwiek nieudolność, może grozić utratą zdrowia, a nawet życia. W każdym razie talerz może polecieć tu i tam. Idealne jajka to nie taki piece of cake. 2. Rocky.

Czy ktoś potrafi zaproponować lepszą rozrywkę na grudniowy wieczór niż film o wojownikach bądź wojowniczkach majestatycznie okładających się pięściami i kopniakami? Być może, ale po co szukać dalej, skoro kilka najlepszych tytułów kina kopanego potrafi rozgrzać jak mało co. Klasyczne kino karate, kung fu, chińskie wuxia, amerykańskie superprodukcje – filmy sztuk walki to wyjątkowo różnorodny gatunek. Dlatego wszystko wskazywało na to, że wybór 30 najlepszych tytułów będzie zadaniem karkołomnym. Ku naszemu zdziwieniu głosujący byli ze sobą zgodni jak nigdy – filmy, które wywalczyły sobie miejsca w czołowej dziesiątce, przewyższały resztę ogromną różnicą głosów. Faworyci dali o sobie znać już w pierwszych dniach głosowania, utrzymując wysoką pozycję do samego końca. Poniżej znajdziecie listę 30 zwycięskich tytułów. Sprawdźcie sami, czy wyniki was zaskoczą!30. Narodziny legendy: Ip Man (2010)reż. Herman YauProdukcja ta bazuje na tej samej postaci, co trylogia Ip Mana, i występują w niej ci sami aktorzy, których mogliśmy zobaczyć w pozostałych filmach. Tym razem historia koncentruje się na młodzieńczych latach tytułowego mistrza, gdy ten dopiero uczył się charakterystycznego dla siebie stylu walki. Śledzimy jego drogę od szkoły do podróży do Hongkongu, która odmienia jego życie. Nie uświadczymy tu świetnych scen walk znanych ze wspomnianej trylogii, bo reżyser skupił się na mało efektownym realizmie. Produkcja cierpi na wymuszony melodramatyzm i kompletny brak logiki, jeśli chodzi o niektóre wątki. Dotyczy to w szczególności sposobu, w jaki portretowani są Japończycy. Zamiast tego lepiej sięgnąć po film Wong Kar-waia, który znacznie lepiej przedstawia historię. [Gracja Grzegorczyk]29. Draka w Bronksie (1995)reż. Stanley TongChoć Jackie Chan już dekadę wcześniej zaistniał na amerykańskim rynku, grając w dwóch częściach Wyścigu Cannonball, to za prawdziwy przełom należy uznać dopiero właśnie Drakę… Udział w produkcji przyniósł mu rozpoznawalność nie tylko w USA, ale też na całym świecie. Nie jest to z pewnością najlepsze dokonanie ani w jego karierze, ani w kinie kopanym w ogóle, niemniej pozostaje efektownym, atrakcyjnym filmem, który nawet po latach ogląda się naprawdę wybornie. W dodatku część trików wykonywanych tu przez Chana weszła do klasyki gatunku. [Jacek Lubiński]28. Krwawa pięść (1989)reż. Terence H. WinklessJake Raye, ceniony i utytułowany kickboxer, dowiaduje się, że w tajemniczych okolicznościach został zamordowany jego brat (również kickboxer). Wstrząśnięty wyrusza do Manili, aby tam wziąć udział w turnieju, gdyż jest to jedyny sposób na odnalezienie sprawcy śmierci bliskiego. Na miejscu pomaga mu w sprawach techniczno-organizacyjnych nieoceniony Kwong. Pierwszy film z (nie chciałbym nadużywać tego słowa, ale inaczej się nie da) kultowej serii, która celowała w specyficzny gust miłośników i entuzjastów kopanego kina amerykańskiego klasy C, z autentycznym mistrzem świata w kickboxingu. […] Samemu filmowi można wiele zarzucić, ale nie to, że nie leją się po mordach. I o to chodzi. Aktorstwo jest na poziomie… na poziomie przedstawień z pierwszych klas podstawówki (które są o wiele bardziej urocze), ale zwinności, szybkości (podrasowanej montażem) i wściekłych oczu można „aktorom” tylko pozazdrościć. Nie można też narzekać na brutalność – jest jej sporo. Sam obraz stał się sporym sukcesem, bo zarobił w samych Stanach Zjednoczonych ponad milion dolarów. [Tomasz Urbański, fragment artykułu]27. Gra śmierci (1978)reż. Bruce Lee, Robert ClouseTo film, którego miało nie być. Powstał tylko po to, by wycisnąć z nazwiska Bruce’a Lee ostatnie soki. Aktor pracował nad Grą śmierci, ale jako że zmarł przedwcześnie, nie zdołano nakręcić większości scen. Producenci znaleźli jednak rozwiązanie. Przetworzono fabułę tak, by śmierć aktora dobrze się w nią wpisywała. Bruce’a z kolei zastąpił dubler, któremu w niektórych scenach zakładano na twarz tekturową podobiznę Lee. Efekt? Iście kuriozalny, jak się sami domyślacie. Ale jedno trzeba Grze śmierci oddać. Finałowe pojedynki, czyli sceny nagrane jeszcze za życia Lee, są po prostu ka-pi-tal-ne. Z kolei żółty dresik, w którym aktor występuje, to chyba najbardziej charakterystyczny strój w karierze Lee. Wydaje się więc, że pazerność producentów była słuszna. [Jakub Piwoński]25. Obrońca (2005)reż. Prachya PinkaewObrońca opowiada o młodym chłopaku imieniem Kham, który wraz ze swoim ojcem opiekuje parą słoni. Największym marzeniem i zaszczytem każdego hodowcy jest osobiste przekazanie zwierzęcia królowi Tajlandii. W tym celu bohaterowie udają się na festyn, podczas którego wszystko zaczyna się komplikować. Ojciec Khama zostaje postrzelony, a zwierzęta porwane. […] Chcąc odzyskać słonie oraz wymierzyć sprawiedliwość chłopak postanawia wyruszyć do obcego kraju uzbrojony jedynie we własne umiejętności. Jak widać fabuła produkcji nie jest specjalnie oryginalna, ot kolejna wariacja na temat kina zemsty. Po dosyć spokojnym wprowadzeniu zostajemy od razu rzuceni w wir akcji. Pościg motorówkami, przelot do Sydney i zastępy wrogów do pokonania. W filmie nie ma ani chwili nudy czy przestojów. Trzeba jednak przyznać, że mimo naiwnej i prostej historii, pod względem technicznym film broni się znakomicie. Walki są szalenie efektowne i bardzo dobrze sfilmowane. Nie jesteśmy męczeni ciągłymi cięciami i chaotycznymi starciami. Wszystko jest czytelne i przejrzyste, zaś absolutną perełką jest scena w restauracji, nakręcona bez ani jednego cięcia. Kham pokonuje kolejne piętra i okłada coraz większe ilości przeciwników, zaś kamera podąża za nim przez ponad 4 minuty! Dyscyplina i perfekcjonizm, którym musieli wykazać się biorący udział w tym fragmencie filmu, jest naprawdę godna podziwu. […] Obrońca może poszczycić się także całkiem niezłymi zdjęciami, które zwłaszcza w końcowej fazie filmu zachwycają i wprowadzają odrobinę mistyki (pojedynek w płonącej sali). […] Ostatecznie mimo scenariuszowej prostoty dałem się porwać. Film znakomicie sprawdził się jako kino czysto rozrywkowe i zachęcił mnie do sięgnięcia po drugą część, która ukazała się w 2013 roku. [Szymon Pajdak, fragment artykułu]25. Bez odwrotu (1986)reż. Corey YuenScenariusz No Retreat, No Surrender został chyba przed realizacją filmu ostrzelany serią z karabinu maszynowego, bo jest w nim od groma dziur fabularnych oraz zawirowań w ciągłości i rytmie opowieści. Aktorsko też film leży, ale… Ale No Retreat, No Surrender ma też trzy niezaprzeczalne atuty. Pierwszym z nich jest debiutancki występ na dużym ekranie Jeana-Claude’a Van Damme’a, w krótkiej, acz bardzo widowiskowej, negatywnej roli rosyjskiej machiny do zwyciężania. Drugim atutem Bez odwrotu jest widowiskowa choreografia oraz dynamiczna kamera, będąca w centrum finałowej sekwencji walki. No i atut trzeci; mamy tu bardzo ciekawy przykład dziwnej pary. Otóż młody bohater filmu, który w finale spuści łomot samemu Van Damme’owi, na początku, a właściwie to przez większość filmu, zanim zostanie Karate-Tygrysem, jest Karate-Pierdołą, i to do kwadratu. Do czasu, aż jego modły zostają wysłuchane i pod jego dachem zjawia się duch samego Bruce’a Lee, żeby w kilku szybko zmontowanych scenach nauczyć go być najlepszym. I choć motyw ów jest… odrobinę naciągany, a aktor grający Bruce’a Lee przypomina go tylko, gdy stanie do nas prosto profilem, to nie brakuje temu niecodziennemu szkoleniu sporej dawki klimatu, a wręcz pewnego rodzaju filmowej magii. Większości scen, w których „Bruce Lee” uczy młodzika podstawowych zasad Jeet Kune Do, towarzyszą budujące nastrój rozpalone świece, a duchowa obecność Małego Smoka wyzwala w widzach duże pokłady nostalgii i tęsknoty za tą ikoniczną postacią. [Rafał Donica, fragment zestawienia]24. Champion 4: Walka o honor (2016)reż. Todor ChapkanovCzwarta odsłona przygód jednego z najlepszych zawodników na świecie – Jurija Bojki, w którego po raz kolejny wciela się znakomity Scott Adkins. Tym razem jednak twórcy zrywają z więzienną scenerią znaną z poprzednich części. Mimo to główny bohater nie przestaje walczyć zawodowo. Stara się odkupić swoje grzechy, przeznaczając wygrane na pomoc miejscowej cerkwi. W końcu akcja filmu przenosi bohatera do Rosji, gdzie Bojka próbuje odnaleźć Almę, żonę jego zmarłego rywala. Czwórka w porównaniu do poprzedniej części wyraźnie skręca w kierunku dramatu. Najważniejsze jednak, że sceny walk utrzymują wciąż imponujący efekciarski poziom. Seria Champion z tego przecież słynie. W ostatniej części pieczołowicie aranżowane spektakle mordobicia wciąż robią ogromne wrażenie. Do kondycji Adkinsa nie można się przyczepić. [Maja Budka]23. 36 komnata Shaolin (1978)reż. Liu Chia-liangLiu Chia-liang to jeden z najlepszych hongkońskich reżyserów specjalizujących się w filmach sztuk walki. Najbardziej jest znany dzięki Legendzie pijanego mistrza (1994) z Jackiem Chanem. Ale świetny efekt uzyskał także w filmach pokazujących mnichów z klasztoru Shaolin. 36 komnata… to film przemyślany w najdrobniejszych szczegółach, od atrakcyjnego scenariusza łączącego wszystko, co najlepsze w filmach gatunku, poprzez stronę wizualną i dobór aktorów, a kończąc na fenomenalnych scenach walki. Twórcy nie mieli dostępu do prawdziwego Shaolin (otrzymali go dopiero filmowcy podczas realizacji Klasztoru Shaolin z 1982 roku), więc autorzy scenografii zaprojektowali komnaty słynnej świątyni, korzystając z własnej wyobraźni – ale też wskazówek w scenariuszu, bo pomieszczenia w tym filmie mają konkretne przeznaczenie, a ich wygląd i znajdujące się w nich rekwizyty nie są przypadkowe. Quentin Tarantino w Kill Billu bardzo mało miejsca poświęcił treningowi, skupiając się na walce, ale wątek treningu w klasycznych filmach kung-fu zawsze był istotny. Wiadomo, jak musi się zakończyć finałowa walka – pozytywny bohater musi zwyciężyć – dlatego nierzadko to właśnie trening budził większe emocje niż pojedynek w finale. O Kill Billu wspomniałem także dlatego, że rolę mistrza Pai Mei zagrał Gordon Liu (Liu Chia-hui), który specjalizował się w rolach mnichów z Shaolin. W 36 komnacie… można go właśnie zobaczyć w takiej postaci i do tego jako głównego bohatera. Mnisi z Shaolin to element niezwykle barwnej historii Chin. Kraj był przez wieki najeżdżany przez barbarzyńskie plemiona – głównie Tatarów – i kung-fu stało się symbolem buntu przeciwko obcym mocarstwom. Służyło do obrony, nie do ataku i mimo iż tematem filmów jest najczęściej zemsta i walka, to historia świata nie pokazuje Chińczyków jako agresorów – nie atakowali obcych krajów, jedynie bronili się przed agresją. A przecież sztukę wojenną, strategię i taktykę, opanowali do perfekcji i to z chińskiego podręcznika (Sztuka wojenna Sun Zi z VI w. korzystały armie z całego świata. [Mariusz Czernic]22. Ip Man 3 (2015)reż. Wilson YipMistrz stylu wushu powraca na ekran po raz trzeci, a towarzyszy mu nie kto inny jak sam Mike Tyson. Podobnie jak w części drugiej, fabuła jest całkowicie fikcyjna, zaś akcja skupia się na konfrontacji pomiędzy ostatnim sprawiedliwym w mieście a mafią. Według mnie to najsłabsza odsłona serii – zgrzyta wątek związany z rodziną tytułowego Ip Mana, która nie dodaje żadnego kontekstu ani nie podnosi stawki w filmie, a okazuje się być niezwykle irytująca. Powrót tego jakże fantastycznego bohatera kina kopanego mógł być jednak nieco lepszy. [Gracja Grzegorczyk]21. Dawno temu w Chinach (1991)reż. Tsui HarkRozgrywająca się dawno temu, bo w połowie XIX wieku opowieść, przytacza losy autentycznego mistrza kung-fu – Wong Fei-hunga. W filmie wciela się w niego nie kto inny jak sam Jet Li, znajdujący się na początku swej kariery. Po Dawno temu w Chinach gwiazda Li zasłużenie rozbłysła, bo to kawał kapitalnego widowiska spod znaku kina kopanego. Kapitalnego, a jednocześnie, mam wrażenie, nieco zapomnianego. Dynamika akcji, podłożone dźwięki oraz choreografia walk zasługują na najwyższe uznanie. Chińczycy po prostu umieli się w te klocki bawić. Warto wspomnieć, że historia była kontynuowana w szeregu kolejnych odsłon. [Jakub Piwoński] a6KY.