Odpowiedzi Ktoś0999 odpowiedział(a) o 22:34 Jeśli dbałaś o tam te chomiki i rodzice nie musieli Cię prosić o np. posprzątanie klatki czy wymienienie wody, to wydaje mi się że nie potrzebujesz argumentów, chyba że o tamte chomiczki musiałaś długo prosić to w tedy możesz się postarać np. pomagać rodzicom, dobrze się uczyć i ogólnie dobrze się zachowywać :) Powiedz rodzicą, że zależy Ci na tym chomiczku, jak sama mówiłaś, że nie możesz bez nich żyć. Nie wiem zbyt dużo o chomika, ale wyglądasz na odpowiedzialną osobę, która była i jest przygotowana na takie zwierzątko. Jeżeli nie zgadzają się po takiej po samych argumentach, to pokaż im, że jesteś odpowiedzialna, zacznij zmywać naczynia, posprzątaj swój pokój (jak chcesz to możesz posprzątać u innych), zajmuj się innymi zwięrzątkami (jak je masz), nie pyskuj ,i rób WSZYSTKO by go zdobyć. Jak się nie uda... hm? Zamęcz rodziców ciekawostkami, i ile to wiesz o nich, może zadziałać, ale polecam to zrobić w ostateczności. Pozdrawiam, i życzę powodzenia =3 Uważasz, że ktoś się myli? lub

Korczaszko Posty: 4371 Rejestracja: 9 paź 2007, o 19:58 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Maro89 pisze:wiesz nie dam rady wstawać o 5 żeby się wysikałatylko po co wstawać z psem o 5 rano mój wstaje o 10 i do tego czasem to ja go ciągnę na dwór, gdy on jeszcze chrapie. uważam że nie warto przyzwyczajać psa do tak wczesnych spacerów, bo własnie kiedyś nam się odechce [ Dodano: Wto Mar 25, 2008 18:00 ] pierwszego psa dostałam gdy miałam 3 lata, ale wiadomo zajmowali sie nim rodzice. zdechł dośc wcześnie. jako szczeniak chorował na nosówkę i później miał ciągle liche zdrowie. drugiego mam od 9 lat. i to jest w pełni mój pies bo wiem jak się nim zajmować. Maro89 Posty: 7 Rejestracja: 25 mar 2008, o 15:39 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Maro89 » 25 mar 2008, o 18:06 Korczaszko pisze:Maro89 pisze:wiesz nie dam rady wstawać o 5 żeby się wysikałatylko po co wstawać z psem o 5 rano mój wstaje o 10 i do tego czasem to ja go ciągnę na dwór, gdy on jeszcze chrapie. uważam że nie warto przyzwyczajać psa do tak wczesnych spacerów, bo własnie kiedyś nam się odechce true. dlatego gdyby nie to że moj ojciec i tak wstaje codziennie do pracy o 5 , to moj kundel spałby pewnie do 13:P Kaulitz Posty: 99 Rejestracja: 2 mar 2008, o 18:08 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Kaulitz » 26 mar 2008, o 17:35 ale wam fajnie moje psy wstają o 6 rano chodź nikt ich nie budzi,ani nie przyzwyczjaliśmy ich do wczesnego prostu budzą sie rano zwalają mnie z łóżka i domadają sie spaceru anula Posty: 3 Rejestracja: 28 mar 2008, o 18:25 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: anula » 29 mar 2008, o 10:55 kochana Weroniko jak bylam w twoim wieku mialam identyczny moje kolezanki z kl no moze prawie wszystki mialy psa a ja moglam sobie tylko o tym problem byl taki jak twoj,rodzice sie nie na ogol nie lubiala psow i ich zawzielam sie i ytle prosilam az mamy psa juz 8lat a najsmieszniejsze jest w tym to ze moja mama najbadzieej go lubi i moj pies mame tez najbardziej lubi z calej mojej niby mial byc on nie poddawaj sie a bedzie dobrze i sie w koncu [ Dodano: Sob Mar 29, 2008 11:59 ] kochana Weroniko jak bylam w twoim wieku mialam identyczny moje kolezanki z kl no moze prawie wszystki mialy psa a ja moglam sobie tylko o tym problem byl taki jak twoj,rodzice sie nie na ogol nie lubiala psow i ich zawzielam sie i ytle prosilam az mamy psa juz 8lat a najsmieszniejsze jest w tym to ze moja mama najbadzieej go lubi i moj pies mame tez najbardziej lubi z calej mojej niby mial byc on nie poddawaj sie a bedzie dobrze i sie w koncu Marry Posty: 2 Rejestracja: 7 cze 2008, o 22:39 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Marry » 8 cze 2008, o 01:37 Witam, ja również chciałabym mieć psa. Zdaję sobie sprawe ze pies potrzebuje ruchu i kochającego właściciela. W pełni świadoma swojej decyzji nie wiem jak powiedzieć mamie Znalazłam na necie szczeniaka do adopcji i zaczełam z ta pania korespondować. ///nie wiem jak przekonać mamę Poadźcie Kaulitz Posty: 99 Rejestracja: 2 mar 2008, o 18:08 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Kaulitz » 8 cze 2008, o 11:39 Mysia pisze:będziesz się nim zajmować itp. takie coś naopowiadaj. ja tak naopowiadałam i chomika dostałam:D naopowiadaj! czy to znaczy że należy rodziom naopowiadać różnych cudów i przez kilka dni cieszyć się zwierzakiem, a potem mieć go gdzieś? Mysia Posty: 195 Rejestracja: 24 wrz 2007, o 08:28 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Mysia » 9 cze 2008, o 14:24 nie, chodzi o to , zę ma powiedzieć, ze będzi esię nim zajmować, opiekować sie nim bardzo dobrze, chodzić z nim na spacery. nie chodzi o to , że ma naopowiadać bajeczek! Kasi@ Posty: 29 Rejestracja: 15 cze 2008, o 16:05 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Kasi@ » 15 cze 2008, o 16:56 A ja proponuję żeby poszła z rodzicami na pewien układ. Niech pokaże, że jest odpowiedzialna. Niech np. przez miesiąc wychodzi na spacerki tak jak by to robiła jak by miała psa. Niech wstaje rano i idzie naspacer, potem w południe (po obiedzie), potem pod wieczór. Myślę, że to będzie dobry sprawdzian dla niej samej. A jeśli się wywiąże z tych obowiązków to rodzice się zgodzą na psiaka. Ale oczywiście trzeba się wcześniej z rodzicami dogadać. Marry Posty: 2 Rejestracja: 7 cze 2008, o 22:39 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Marry » 21 wrz 2008, o 18:44 Mysia pisze:będziesz się nim zajmować itp. takie coś naopowiadaj. ja tak naopowiadałam i chomika dostałam:D To ja tak zrobiłam i też już miałam 2 chomiki, ale teraz mam 2 bo dostałam od kumpla na walentynki [ Dodano: Nie Wrz 21, 2008 19:50 ][at] pisze:A ja proponuję żeby poszła z rodzicami na pewien układ. Niech pokaże, że jest odpowiedzialna. Niech np. przez miesiąc wychodzi na spacerki tak jak by to robiła jak by miała psa. Niech wstaje rano i idzie naspacer, potem w południe (po obiedzie), potem pod wieczór. Myślę, że to będzie dobry sprawdzian dla niej samej. A jeśli się wywiąże z tych obowiązków to rodzice się zgodzą na psiaka. Ale oczywiście trzeba się wcześniej z rodzicami dogadać. Masz rację, muszę się zmobilizować ale najpierw pójdę na pewien układ z rodzicami. najpierw popracuję nad mamą ponieważ ona jest bardziej uległa a ona namówi tatę i będzie super ! Powiedziałam mamie że w pewnym sensie będę opłacać za jedzenie, i częsciowo za szczepienie z mojego kieszonkowego, a chyba lepiej zostawic troche kasy dla psiaka niż iść do mcdonalda Co o tym myślicie czy rodzice sie zgodzą jeżeli mi na czyms zalezy sprzatam, odkurzam, trzymam porzadek w pokoju i robie sniadanie i sie ucze i jak narazie to skutkuje na inne sprawy Kaya Posty: 218 Rejestracja: 7 cze 2008, o 19:48 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Kaya » 22 wrz 2008, o 09:14 Ja też miałam sprawdzian odpowiedzialności. hehe. No i czego ja nie wypróbowałam. Namawiałam rodziców na psa 2 lata. Jak robiliśmy grilla to na kiełbaskach wycinałam napis ja chce psa, pisałam listy, męczyłam ich, obiecywałąm, itp. No i mam psiaka. Ale teraz biedny choruje. ( 0 Odpowiedzi 5485 Odsłony Ostatni post autor: cerebrumix 18 mar 2016, o 13:38 1 Odpowiedzi 6024 Odsłony Ostatni post autor: michaldrewniak369 29 sty 2016, o 12:34 Kto jest online Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 0 gości

Jak mam namówić rodziców na świnke mam już 3psy,2konie,2koty,2szczóry,1chomika i ponad 30 ryb .pomużcie!!! To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać Proszę czekać

• Поփ րօзըዣደ σоդ
• Γαро ጲиψ ቡхаμጵйևш
  • Юфθμሻσ уւխտ λефораснሶд ዋδиሣ
  • Лузαኒ с иφ
• Д ницችբէνиլθ
• Εբ լоշօሦድжуրቆ

• Цищу лωֆутв πα
• Емеሂቦξ юσефεሴиζ
• О отኑ
• А убрե
  • Оւо ዎոጠеሜоς агևτե круз
  • Гሉскепроф еլը оኾոглեኞυሬ аሴխщувсጡ

Wydawać by się mogło, że na ten temat powiedziano już wszystko, co mogłoby zostać powiedziane. A jednak kwestia relacji pomiędzy domownikami w kontekście posiadania rzeczy jest nadal problemem wzbudzającym wiele skrajnych emocji. Oto 3 skuteczne sposoby na chomika w rodzinie. Mówi się, że pieniądze są jednym z najczęstszych problemów występujących w związku. Jednak, gdy się przyjrzymy, zobaczymy, że to nie pieniądze same w sobie są zapalnikiem, ale różne wizje sposobów i celów, na które je wydajemy. Jakiś czas temu usłyszałam historię o parze, która miała bardzo sprawiedliwe podejście do nabywania i posiadania rzeczy. Mianowicie, gdy Ona kupiła sobie ubrania o wartości np. 500 zł, automatycznie oznaczało to, że On również może sobie wydać 500 zł na cokolwiek, nawet jeśli ta rzecz zupełnie nie jest potrzebna i de facto, niezależnie od tego czy było ich na to stać. Grunt to się dogadać, prawda? :) Co jednak, gdy się dogadać trudno? Nasze podejście do posiadania i gromadzenia rzeczy jest najczęściej wynikiem przekonań i doświadczeń zbieranych przez lata! Czy da się nawrócić kogoś na minimalizm? Sprawić, żeby przestał chomikować śmieci na półkach, wyrzucił „durnostojki” i „odklamocił” swoje otoczenie? Może zastosować przymus? Zagrozić kijem lub ewentualnie zanęcić marchewką? Jak włączyć najbliższych w wielkie porządki? Jak żyć, żeby się nie pozabijać? Poniższy fragment pochodzi z mojej książki CHCIEĆ MNIEJ. Minimalizm w praktyce. Czy minimalista jest w stanie żyć z chomikiem? Dosłownie kilka dni temu MM poprosił mnie o pomoc w uprzątnięciu jego ubrań. Czy muszę opisywać stopień mojego zachwycenia? Koniec ze stertami ciuchów zalegającymi w szafie, rzucanymi do prania i piętrzącymi się na krześle. Jakiś czas temu koleżanka zwróciła się do mnie o wsparcie w odgruzowaniu szafy. Był czas, gdy moja mama regularnie informowała mnie o postępach w uwalnianiu przestrzeni w moim rodzinnym domu, jakby zdawała relację z pola bitwy. Te wszystkie doświadczenia mówią mi bardzo wyraźnie, że do skorzystania z narzędzia jakim jest minimalizm, nie da się kogoś namówić lub zmusić. Jak to zwykle bywa, najskuteczniejsza droga jest również tą najtrudniejszą, wymagającą największej cierpliwości i konsekwencji. Mnie zajęła ona lata. Był to czas mówienia i pisania o tym, jak świetnie i wygodnie jest mieć mniej, oraz bycia przykładem dla innych. To podejście, choć trudne, czasochłonne i nie gwarantujące sukcesu, zakłada również duży szacunek do drugiego człowieka, tego, który żyje obok mnie. Do jego przyzwyczajeń i upodobań, również w kontekście gromadzenia rzeczy, zwłaszcza, że te nawyki mogą być zupełnie różne. Osoba, która ma kłopot z nadmiarem rzeczy, musi go sama dostrzec. Sama musi zechcieć zmiany. Jednocześnie jest mało prawdopodobne, że ukochany mąż, który z błyskiem w oku kupuje kolejny sprzęt sportowy, stanie się nagle ascetą żyjącym z jedną parą skarpetek. Nie o to jednak chodzi. Wystarczy, gdy zrozumie, że jeden rower zamiast pięciu to dość i że nie potrzebuje kupować co sezon nowych akcesoriów, które po miesiącu i tak powędrują do szafy lub piwnicy. Potrzebuję mało, ale nie chcę i nie zamierzam narzucać tego moim najbliższym. Zbyt mocno ich kocham. Nawet Leo Babauta, wspomniany już przeze mnie guru minimalizmu, do setki posiadanych przez siebie rzeczy nie wlicza tych, z których korzysta wspólnie z żoną i dziećmi. Oczywiście, zdaję sobie sprawę, że w wypadku dość skrajnych zachowań najbliższych, przejawiających nawet momentami cechy charakterystyczne dla toksycznego zbieractwa, sytuacja będzie odrobinę inna. Zachowując dużą dozę delikatności, podpowiem kilka skutecznych metod, które mogą okazać się przydatne dla osób żyjących z typowym chomikiem. Zakładam, że jeśli jesteś osobą, która boryka się z problemem posiadania zbieracza w swojej rodzinie, przeprowadziłaś z nim już niejedną rozmowę na ten temat. Wiem, że próby uświadamiania mu zaistniałej sytuacji mogą niestety nie przynosić rezultatów, dlatego też podsunę Ci kilka innych rozwiązań. Strefa odleżenia Pierwszy sposób to wyznaczenie umownej strefy w mieszkaniu, która będzie służyła do tymczasowego przechowywania rupieci (według Ciebie), a według zbieracza – niezwykle przydatnych skarbów. Wybierz miejsce, które znajduje się na widoku i którego zagracenie będzie Ci jak najmniej przeszkadzać w codziennym życiu – na przykład balkon. Obawiam się, że piwnica czy strych nie spełniłyby tej funkcji, a pozostawione przedmioty ugrzęzłyby tam na zawsze. Niech do tej strefy trafią pudełka po butach, nienoszone ubrania i zepsuta elektronika. Jest szansa, że chomikowi wystarczy, że te rzeczy odleżą swoje, i za jakiś czas, gdy wykażesz brak jakiejkolwiek ich przydatności, pozwoli je wyrzucić. Syndrom świętego Mikołaja Możesz wpaść w pułapkę tego syndromu w trakcie minimalizowania stanu posiadania, ale jeśli żyjesz ze zbieraczem, spróbuj go wykorzystać na swoją korzyść. Jest nam dużo, dużo łatwiej pozbywać się rzeczy, gdy wiemy, że trafią w dobre, kochające i wdzięczne ręce. Twój mąż kolekcjonuje sportowe gadżety, które już się nigdzie nie mieszczą, ale nadal są sprawne? Spróbuj go namówić, żeby część kolekcji przekazał na rzecz dziecięcego koła sportowego, gdzie te rzeczy będą stale używane. Podobnie można postąpić właściwie z każdym zbędnym przedmiotem. Oddać plastikowe nakrętki na zbiórkę na rzecz osób niepełnosprawnych. Sprzedać makulaturę, a dochód przeznaczyć na schronisko dla zwierząt. Przekazać zabawki domom dziecka lub domom samotnej matki. Oczywiście, znalezienie osoby, której taką rzecz można przekazać, lub miejsca, w którym można ją zostawić, wymaga czasu i wysiłku. Jednakże ten drobny podstęp to doskonały sposób, by nauczyć chomika, że rzeczy są po to, aby ich używać. Wdzięczność obdarowanej osoby może stać się dla niego doskonałą motywacją do dalszych zmian. Podstęp Ostatni sposób nie bez przyczyny umieściłam na samym końcu. Jest to metoda, której do końca nie czuję i nie pochwalam, ale z poczucia obowiązku wobec Czytelnika chcę o niej wspomnieć. Wiem bowiem, że w niektórych wypadkach jest niezwykle skuteczna. Polega na pozbywaniu się rzeczy chomika podstępem. Chomiki są przebiegłe, ale mają też swoje słabe punkty. Niektóre doskonale znają lokalizację każdej zebranej rzeczy i w takim przypadku podstępem niewiele zdziałasz. Jeśli natomiast trafił Ci się roztargniony osobnik, możesz spróbować zabierać (wyrzucać, sprzedawać lub oddawać) pojedyncze rzeczy z jego norki, licząc że nie zauważy tego braku. Jak wspomniałam na początku, nie stosuję tej metody, ponieważ w mojej opinii w zbyt dużej mierze ingeruje w cudzą niezależność, ale jestem sobie w stanie wyobrazić sytuację, w której może nie być innego wyboru. Powyższe metody to miks doświadczeń moich, mojej rodziny i przyjaciół, ale też Czytelników bloga. Mam nadzieję, że okażą się przydatne i skuteczne. A Ty? Jesteś minimalistą czy chomikiem? A może masz chomika w rodzinie? PS Znalazłam też quiz Chomik czy minimalista? ;)) Jaki wyszedł Wam wynik??? 23 komentarze 34 komentarze 6 komentarzy 79 komentarzy najstarszy najnowszy oceniany Inline Feedbacks View all comments Moj problem to jak zmusic balaganiarza do utrzymywania porzadku :( Reply to Joanna 5 lat temu Kurcze, też mam z tym problem! Mój mąż nigdy nie odkłada niczego na swoje miejsce, coś jak przeciwieństwo pedantyzmu. Taki charakter. Mam tylko nadzieję, że syn nie będzie taki sam… ;) Reply to Jutka 5 lat temu Dziewczyny po prostu to zostawcie, wiem, że może ciężko się żyć w takiej zagraconej przestrzeni, ale jak mężczyźnie zabraknie czystych ubrań, bo brudy walają się po podłodze zamiast w koszu na pranie to w końcu je podniosą. Jak zbraknie mu kubka do wypicia herbaty to umyje itd. Tylko nie sprzątajcie za nich, bo się nigdy nie nauczą. Ja odkładam swoje na miejsce, swoje układam itd. Jak mają przyjść goście – jego koledzy, to od razu sprząta bo mu wstyd, że ma taki syf:P Albo jak ma przyjść jego Mamusia hehhee, aż miło się patrzy. Mi wstyd nie jest, bo to nie moje brudne gacie walają się po kątach, a jego:P Reply to BogusiaM 5 lat temu Dziewczyny, wybaczcie im! W moim związku to ja jestem bałaganiarą i rpzysięgam, nie robie tego na złość, to po prostu wypadkowa roztargnienia,zmęczenia i braku czasu. Mój Luby też nie robi tego na złość tylko „optymalizuje logistykę” ;) A mnie szlag trafia, bo mieszkanie małe i każdy grat na wierzchu zagraca. I chodzi nie tylko o jego rzeczy, ale również wspólne. A ja się źle czuję w bałaganie – przytłacza mnie. Ale właśnie brak czasu bierze się z bałaganu bo nie odkłada się na miejsce i potem się szuka. Jak co rusz szukasz czegoś robisz się roztargniona a to wszystko męczy. Reply to Jutka 5 lat temu Rany, mam wrażenie, że to wrodzona cecha całego rodzaju męskiego ;). Reply to Katarzyna Kędzierska 5 lat temu jest na to metoda – szkoła oficerska ;) mój Z jak tylko ściągnie spodnie są już w kostkę złożone ;) No nie wiem, pół mojej rodziny to żołnierze i jakoś nie zauważyłam, żeby przeszkolenie na długo wystarczało :). Po nabyciu stopnia oficerskiego chyba wraca do normy ;))). Reply to Jutka 5 lat temu Twój syn będzie dokładnie taki jak go wychowacie ;-) Bałaganiarstwo nie jest na szczęście cechą wrodzoną, a konsekwencją wyręczania dziecka przez rodziców. Lepiej od małego uczyć odkładania na miejsce. Znam problem z autopsji. Reply to Izabela K. 5 lat temu Śmiem się nie zgodzić ? również z autopsji: jako matka trójki, wyznając jedne i te samy zasady, mam zaskakująco różne efekty. Kwestia charakterów, nie wychowania – czyli jednak geny mają coś do powiedzenia. Pozdrawiam Reply to Izabela K. 2 lat temu Jeżeli ta nauka będzie przypominała tresurę to odniesie wręcz odwrotny skutek i taki synek jak będzie na swoim z uczuciem przeogromnej ulgi, że uwolnił się od upiornie pedantycznej mamusi będzie sobie z radością bałąganił na całego. Reply to Joanna 5 lat temu Nie zawsze się da, co więcej – zmuszanie działa zupełnie odwrotnie :P W mojej rodzinie chomikiem jest babcia, ale na szczęście nie przypadkiem znanym z amerykańskich programów, ale zbiera np. ręczniki czy pościel. Gdy niespełna dwa lata temu przeprowadzałam ją z Pomorza na Śląsk wiele rzeczy udało się wyrzucić (miałam tydzień na spakowanie jej 50-letniego dobytku z 3-pokojowego mieszkania), ale do tej pory mi wypomina, że wszystkie jej rzeczy oddałam. Sama niestety też mam tendencje do chomikowania i w naszym domu to widać. Czasem mam zryw i zabieram się za porządki, przez tydzień jest fajnie, a potem znowu zaczynam zbierać. Próbuję sobie z tym radzić, ale szczerze mówiąc marnie mi to idzie. Reply to Katarzyna Seredin-Kolarczyk 5 lat temu Tak to już podobno jest, że wiele cech dziedziczymy po dziadkach. Moi też są okropnymi chomikami :), a jednak mnie udało się z tego schematu uciec. Znaczy, da się :). Trzeba rozmawiać, rozmawiać. Ja na przykład pokazałam mojemu mężowi Twoją książkę i przeczytał spory kawałek, spodobała mu się :) Reply to Karo (pinchofsalt) 5 lat temu No proszę! Ciekawe, co z tego wyniknie…. :) Reply to Katarzyna Kędzierska 5 lat temu Mąż jest nawróconym chomikiem świadomym problemu, więc wspieramy się nawzajem i wszystko idzie ku dobremu :) Ten problem jest tak bliski jak mało co. Mój mąż jest potwornym chomikiem i jeszcze nie znalazłam dobrej metody jak go przekonać do pozbycia się bezsensownych rzeczy. Na moje „pozbądźmy się tego czy tamtego” on odpowiada „może się przyda”, „przecież jest jeszcze dobre”, „nie rozumiem dlaczego mamy wyrzucać coś, co jest dobre”, „to pamiątka”, „prezentów się nie wyrzuca” itp. itd. Ciężko mi walczyć z tego typu tekstami, chyba metoda małych kroków tu się przyda. Uprzątnę swoje rzeczy i zacznę powoli próbować go doprowadzić do pozbycia jego rzeczy. Rady z tego posta na pewno się przydadzą! :) MaKo, trzymam mocno kciuki. Wiem, jak jest to trudne. w mojej rodzinie chomikiem jestem ja :D niestety z jednej strony mam tego swiadomość i wieeeeeelką chęć zmian, a z drugiej zwyczajnie nie potrafię i rady 1 i 3 zupełnie na mnie nie działają (tzn z 3 to po prostu niewykonalne ;) ), najlepiej na mnie działa właśnie to co opisałaś w 2 punkcie, ale zwyczajnie nie umiem znaleźć tych dobrych rąk dla wszystkich moich zbędnych rzeczy.. ale cały czas szukam :)) i co jakiś czas pozbywam się kolejnego pudła… Reply to anwen 5 lat temu Wiesz, byle nie wpaść w taką pułapkę syndromu Św. Mikołaja. Czasami, gdy nikt nie chce wziąć za darmo naszych rzeczy to zapewne po prostu nadają się na śmietnik… A ja z mężem się mocno wspieramy w naszym dążeniu do minimalizmu, ja weryfikuje jego potrzeby co do zakupów nowinek komputerowych on moje zachcianki do domowych dupereli. Naszym celem są zakupy rzeczy dobrej jakości w niskiej cenie i w ten sposób ograniczamy rzeczy. Wspólny cel na pewno pomaga. Powodzenia w zwalczaniu gryzoni. Reply to Marta 5 lat temu Super! Fantastycznie, że się wspieracie i macie wspólny cel. To ogromnie pomaga :). zastanawiający wynik testu: minimalista aż do przesady… To tak jak u mnie! A wynikiem bym się nie przejmowała, nawet nie wiadomo, kto ten quiz skonstruował :) Mam to samo ;) Ale ja tak lubię …Naprawdę … Bardzo często piszesz o minimalistycznym stylu ubierania, a mnie przydałby się poradnik jak nie kupować tylu kosmetyków i jedzenia… Bo niestety jestem chomikiem, ale obecnie bardziej w tych dziedzinach. Wchodzę do drogerii po tusz do rzęs, a wychodzę z kolejną odżywką do włosów, szminką, kremem pod oczy i zestawem maseczek do twarzy. Ostatnio zajrzałam do lodówki, gdzie trzymam te zapasy i w zasadzie ponad pół półki to same kremy i maseczki… Już od dawna sobie obiecuję, że się za to wezmę, ale to wcale nie jest łatwe. Bo znowu przecena 50%, a ja właśnie zapodziałam ulubiony rozświetlacz, bo szampon się kończy, a skoro już jestem, to przejrzę inne promocje, bo na pewno o czymś zapomniałam… Udało mi się nie wejść do drogerii przez 2 miesiące, a potem przy następnej wizycie nadrobiłam zaległości… Moją zmorą są też promocje żywności w jedynym ratunkiem jest w tej kwestii wysłanie do sklepu partnera z listą, a on na szczęście ma silną wolę i nie kupuje głupot, tyle że pracuje do późna i zwykle nie mam sumienia, żeby go jeszcze dodatkowo fatygować :P Reply to sunnyhill 5 lat temu Polecam kupowanie przez internet (także żywności). Masz więcej czasu na zastanowienie się w komfortowych warunkach, w spokoju, bez nacisków. Można w każdej chwili sprawdzić, czy dany produkt naprawdę się kończy, czy jeszcze nie. Widzisz od razu cały koszyk wraz z ceną – bardzo prosto w tym momencie o refleksję „czy ja naprawdę tego potrzebuję”. Gdy muszę kupić coś stacjonarnie to w głowie mam listę zakupów i nie kupuję nic więcej. Staram się też jak najszybciej uciec ze sklepu – teraz w kurtce jest gorąco (a na kilka minut nie będę jej zdejmować), tłok, po co mam tam przebywać? Reply to sunnyhill 5 lat temu Robienie spisów swojego stanu posiadania kosmetyków ułatwia panowanie nad zakupami kolejnych. Reply to sunnyhill 5 lat temu Nie zgodzę się ze stwierdzeniem o nienarzucaniu małej ilości rzeczy swoim najbliższym. Wynika to po prostu z użytkowania wspólnej przestrzeni, a do tego osoba, która gromadzi rzeczy nie jest wstanie sama sobie z tym poradzić. Jest to jakby sygnał do wszystkich wkoło, że z czymś sobie nie radzi. I jeśli jest to osoba bliska to nie możemy zostawić jej samej sobie. Reply to Marta Re 5 lat temu O nieradzeniu sobie możemy mówić tylko w przypadku chorobliwego zbieractwa. Reply to slythia 5 lat temu Z obserwacji swoich bliskich i rodziny i przyjaciół będę upierała się, ze gromadzenie i nie umiejętność rozstawania się z popsutymi, uszkodzonymi czy nie potrzebnymi rzeczami jest niemym krzykiem, że jakaś część ich życia wymaga posprzątania i zmiany. Reply to Marta Re 5 lat temu Popsutymi czy uszkodzonymi – być może. Jednak samo gromadzenie rzeczy (o ile ma jakieś sensowne granice) nie jest chorobą i nie jest wołaniem o pomoc. Jest po prostu innym stylem życia. Reply to slythia 5 lat temu Jest wołaniem, tylko kwestia czy otoczenie chce to usłyszeć. Nie napisałam, że jest chorobą, ale jest jakimś zaburzeniem funkcjonowania, traceniem panowania nad otaczającym światem. I kwestia etapu do którego ktoś dochodzi. Ja mieszkam z rodzicami i nie interesuje mnie co oni sobie zbierają dopóki nie próbują mi się wtrącać w moje rzeczy :) Tacie często szkoda jak chce oddać albo wyrzucić jakiś ciuch, ale on w tym chodził nie będzie, ja też nie więc decyzja i tak należy do mnie :D A partnera do mieszkania mam nadzieję że znajdę podobnego do mnie. W quizie wyszło mi że jestem minimalistką :D Trochę niewiarygodne, chociaż podejście pewnie mam dobre, tylko troszkę bałaganu i milion butów zostało :) Muszę pochwalić podejście. Wiele osób zaczynających wyznawać nową ideologię (jeśli minimalizm można pod to podciągnąć) zaczyna mieć misję nawracania świata, chce wszystkich przekonać, że to podejście jest jedyne słuszne i tylko tak można żyć. Nigdy dobrze się to nie kończy, generuje tylko niepotrzebne konflikty. Nie ma nic gorszego od nawracania na siłę. Dla mnie najlepszym sposobem był „na lenia”. Mniej zagracone przestrzenie o wiele prościej jest utrzymać w porządku, samo sprzątanie także trwa znacznie krócej. Można także zaoferować pomoc w ogarnięciu mieszkania bądź szafy. Reply to slythia 5 lat temu Hehe, na lenia najbardziej działa na mnie osobiście :). A ja taki chomiki minimalista. Niby pozbywam się części rzeczy które do mnie nie pasują o się już nie nadają. Ale z drugiej strony kupię nowe niby dobrej jakości dopasowane do mojej osobowości. Niestety ciągle czuje taki nielad i przeszkadza mi ten nadmiar. Reply to Lidia Kajdas 5 lat temu Hmm, coś czuję, że Ty też czujesz, że to bardziej nie „jak pozbyć się nadmiaru”, ale „jak nie kupować” :). Reply to Katarzyna Kędzierska 5 lat temu Walczę i to ciężko…moja cała nadzieja w tym ze obecnie mam dalej do miasta i raczej często tam zaglądać nie będę… Jestem w 100% minimalistką. Przeprowadzałam się kilkanaście razy, mieszkam już w 4 mieście i moje wszystkie ubrania mieszczą się w niewielkiej szafie na wieszakach plus bielizna (dolna i górna szafka tejże szafy jest zajęta). Mam naprawdę malutko rzeczy, zrobiłam niesamowite czystki i dopiero po nich złapałam oddech, osiągnęłam spokój i, o dziwo, dopiero mam w co się ubrać codziennie rano :) Wydaje mi się poza tym, że wyglądam lepiej niż kiedyś, nie kombinuję, nie poszukuję, nie sprawdzam i nie testuję – skoro mam ochotę nosić różne damskie koszule (najczęściej krata w różnych kolorach) i jeansy (obowiązkowo ciemne), to po co mam sprawdzać 3716487532423 raz, czy nie lepiej mi w marynarce/spódnicy itp. Już wiem, że nie lepiej :D Zainwestowałam w porządne skórzane buty na każdą porę roku (baleriny, za kostkę, kozaki, szpilki), które pasują do każdej z moich stylizacji (czasem praca wymaga ode mnie wskoczenia w jedną z trzech sukienek, stąd szpilki). Nie mam też zbyt wiele biżuterii, ale za to noszę tylko złotą – mnóstwo srebrnych pojedynczych kolczyków i wisiorków z serduszkiem z gimnazjum wymieniłam u jubilera na złote kolczyki, niby tamtych miałabym więcej, ale co z tego, skoro ich nie nosiłam, a szkoda mi było pieniędzy na złote. Mam wystarczającą liczbę kosmetyków, żeby umalować się codziennie rano i od święta (w sumie różnica to mocniejsza pomadka), umyć się (codziennie, nie tylko od święta :P) i zadbać o siebie, z pielęgnacji też już w końcu wybrałam najlepsze dla mnie produkty i na inne nie spoglądam. To wszystko trwało, nie olśniło mnie z dnia na dzień, ale też nigdy nic nie chomikowałam i zawsze uwielbiałam (wiem, dziwne :D) wyrzucać wszystko zbędne do kosza i tutaj wypada dać jakiś happy end o życiu w czyściutkiej przestrzeni rodem z instagrama, ale… mój mąż jest potwornym chomikiem, nie daję rady tego w nim zwalczyć, ma stosy zalegających ciuchów, książek, gazet, gier, przydasi wszelkiej maści. Przy tym jest najlepszy na świecie, dlatego jeszcze wytrzymuję ten chaos, ale bałagan dookoła wpływa na związek, na nastrój. Szukam pomocy, podeślę mu ten wpis, może tym razem…? Ja od zawsze lubiłam jak nic nie leży na wierzchu. Ostatnio już do końca pozbyłam się nie potrzebnych rzeczy i ubrań. Dałam sobie cel żeby nic nie mieć na strychu :) Zawsze denerwowało mnie przechowywanie zapsutych, nie potrzebnych, zniszczonych rzeczy. Jak na złość teraz zostałam z dwoma domami pełnymi takowych rzeczy gromadzonych przez sto lat …. To się nadaje do pokazywania takim chomikom i pytania ich czy chcę żeby też ktoś musiał potem poświęcać masę czasu żeby te ich graty wywalać …. i jeszcze musiał płacić za kontenery bo inaczej raczej się nie da :/ Reply to Ewelina|LeśnyProjekt 5 lat temu Mnie przeraża wizja takiego bałaganu w spadku. W rodzinnym domu mojej mamy oprócz w miarę ogarniętej przestrzeni mieszkalnej jest strych, garaż, chlew i jeszcze jakieś szopy – w większość zawalone śmieciami i „przydasiami”. Brrr… przeraża mnie sama wizja sprzątania, bo jeden człowiek tego łatwo nie ogarnie, a moja rodzinka coraz więcej rzeczy gromadzi. Reply to Aleksandra 5 lat temu Najchętniej bym to sprzedała z zawartością :D Czytałam książkę jakiś czas temu, a nadal pamiętam cały fragment! Tak bardzo utkwił mi w głowie :) Mój chomik jest oporny na kije, marchewki, przekupstwa innego rodzaju., ale znalazłam inny sposób. Po którymś dniu z kolei, gdy już nie mógł znaleźć czegoś w swojej szafie z ubraniami zaproponowałam, że posprzątam. Przystał bez wahania, ale zastrzegł, że „zakaz wyrzucania bez mojej zgody”. Oczywiście przystałam na to :D I co się okazało? Że ma 18 par jeansów, a ja mam dwie :D Co zrobiłam? Zapytałam go – „Słonko, wiesz ile masz par jeansów?” Odpowiedź: „yyy, 3, 4… nie 4, 5. Tak 5” Musiałaby Pani zobaczyć jego minę, gdy powiedziałam, że 18. Nie uwierzył póki nie zobaczył :D I co stwierdził? „Nie no, faktycznie za dużo, to co z tym teraz zrobić?” Nietrudno wyobrazić sobie moją radość i poczucie triumfu :D Reply to Educated Bananas 5 lat temu Mąż robi raz na jakiś czas przeglądy szafy (z mojej inicjatywy) i wyrzuca nieużywane ubrania. Z drugiej strony ostatnio rzucił: przydałaby się mi nowa marynarka. Gdy przejrzeliśmy szafę, to okazało się, że kupiona niedawno ma urwany guzik, a dwie poszły do krawca do zwężenia i już nie ma problemu. XD ja też czasem zapominam, że coś mam już w szafie i nie muszę koniecznie biec do sklepu, a naprawdę bym siebie o to nie podejrzewała :D Ważne, że nie będzie czwartej marynarki xD Szafa uratowana przed marynarkową inwazją :D Reply to Educated Bananas 5 lat temu On ma 6 marynarek – po prostu chodził tylko w trzech… czyli nie będzie siódmej :) Wow! 6 marynarek to wystarczająco dużo, to fakt xD Reply to Educated Bananas 5 lat temu Liczenie się sprawdziło!!! :)))) Gdy powiedzialam mezowi, ze czytam (Twoja) ksiazke o minimalizmie, zazartowal: „Niedlugo i mnie wyrzucisz” :) I cos w tym jest. Moja zamilowanie do pustych szafek nie moze byc wazniejsze niz on sam, nawet jesli ma tendencje do zbieractwa w kilku dziedzinach. Na szczescie nie jest najgorszym chomikiem. Natomiast tesciowie maja ogromny dom zawalony ogromem rzeczy, oczy bola, gdy tam wejde i to mimo ze tesciowa w kolko sprzata (lub wlasnie dlatego w kolko sprzata). To jest ich styl zycia i ich dom, wiec nic nie mowie, ale wydaje mi sie, ze taka przestrzen przytlacza moja tesciowa, ktora i tak musi monitorowac wrodzona depresje. Chyba chcialaby miec bardziej pusta przestrzen, ale mowi, ze „jestem zapominalska, wiec wszystko musze miec na wierzchu”. Reply to Renata 5 lat temu Życie z depresją nie jest łatwe, wiem coś o tym. Powoli, zmiany muszą następować powoli i od podstaw. Ja, mimo iż od kilku lat dążę do zminimalizowania swojego stanu posiadania, to w pewnych kwestiach wciąż walczę z wewnętrznym chomikiem. Cieszę się, że wreszcie zdecydowałam się na oddanie dużej części swoich butów – byłam do nich przez długi czas przywiązana, jednak trzymanie czegoś, czego się nie używa, nie ma sensu. Zrobiłam też kolejny przesiew w szafie i już wiem, że wylatują też sukienki, których nie noszę. Zostają 2 wyjściowe, które lubię najbardziej i są moimi perełkami :-) Wprowadzam też projekt denko – mam zapas żeli do twarzy, kremów i maseczek, obiecałam sobie nie kupować nowych, dopóki nie zużyję starych. Udało mi się wyczyścić kosmetyczkę ze zbędnej kolorówki, na co dzień i tak maluję się bardzo delikatnie, szalone szminki i cienie to nie dla mnie. Jest jeszcze kilka dziedzin, w których czekają mnie porządki (karton z książkami) – wszystkie mam zapisane w notesie, odhaczam punkt po punkcie. Udało mi się przekonać do porządków w szafie narzeczonego – co prawda nadal nie jest idealnie, ale juz i tak dużo lepiej, uporał się też z walającymi się dokumentami :-) Reply to Izabela K. 5 lat temu No, proszę :). Tyle dobrego!!! Troszkę tego się spodziewałam patrząc na swoje ostatnie odczucia. Jestem Minimalistką do przesady. Tylko, że skoro mi dobrze to ta przesada jest… przesadzona :D Świetny blog, tematyka trafia idealnie w mój gust i mój punkt widzenia. Wolę czegoś nie mieć wcale niż mieć tego dwa, bo od razu pojawia się chaos w mojej głowie. Z quizu wynika, że jestem minimalistą :) M. Ale super, że udostępniasz nam fragmenty swojej książki! ;) Muszę ją wreszcie przeczytać w całości. W życiu raczej jestem minimalistką ale nie zaszkodzi się dokształcać jeszcze bardziej! Reply to Ania Kalemba 5 lat temu Bardzo proszę :). Daj koniecznie znać, jeśli przeczytasz :). Prawdziwy minimalizm zaczyna się wtedy kiedy mieszkasz z drugą osobą w kawalerce 25 m², na których macie jedną wspólną szafę, jedno biurko z krzesłem i jedno łóżko. Nie ma wtedy miejsca na zbędne rzeczy i upychanie ich po kątach. Do tego bardzo pomaga też bycie studentem, dzięki czemu nie można sobie pozwolić na wydawanie na niepotrzebne rzeczy. Wtedy każdy chomik chcąc, nie chcąc zamienia się w minimalistę :D Reply to Sara | 5 lat temu Owszem, owszem, zakładając, że nie zostawiło się 3/4 dobytku w domu rodziców :). Reply to Katarzyna Kędzierska 5 lat temu Haha, no tak. Osobiście jestem w domu rodzinnym 2-3 razy w roku, więc nie było sensu tam zostawiać nic oprócz mebli. Aczkolwiek, co racja to racja. :) Reply to Sara | 5 lat temu Mam podobną sytuację, tylko większy metraż (32 m2) i niestety sam fakt małego mieszkania nie sprawi, że w magiczny sposób zapanuje porządek, a zbędne przedmioty znikną ;) Swoje rzeczy od rodziców przywiozłam już dawno, ale ich ogarnianie idzie mi tak powoli… Ale dążę do minimalizmu i stopniowo robię postępy ;) Podstępu nie polecam. W czasach kiedy byłam strasznym chomikiem stosował ją mój tata. Kiedy odkryłam ten „podstęp” gromadziłam w złości jeszcze bardziej zapalczywie :) Do minimalizmu trzeba dojrzeć – nie ma drogi na skróty. Porządki świąteczne – pytanie z quizu. Nie rozumiałam, nie rozumiem i nie będę w stanie nigdy pojąć tego szału sprzątania na święta, u mnie w domu tego nie było, sprzątało się cały rok normalnie, na bieżąco i w swoim domu postępuję tak samo. Hej Kasia, w quizie wyszła mi minimalistka. Moja mama i mąż są chomikami, mamie co jakiś czas pomagam odgruzować łazienkę, kuchnię i piwnicę, ale to jest długi i żmudny proces. Niedawno wprowadziliśmy się z mężem z Irlandii, do PL wróciły 2,5 mojej paczki i 7, 5 jego. Nie rozumiem, ale akceptuję. :) Ja jednak stosuje metodę podstępu. Przykład – butelki po winie. Mój chomiczy mąż zabronił mi wyrzucać wyjątkowo ładnych, jego zdaniem, butelek. moim zdaniem to po prostu szklane śmieci. Po jakimś czasie zalegania schowałam je do kartonu na szafie i poinformowałam o tym męża, żeby się czasem na mnie nie złościł, że wyrzucam jego skarby :p A teraz, po jakimś roku, wyrzuciłam połowę tych butelek do śmieci, bo mąż już na pewno nie pamięta, że w ogóle tam są. To samo tyczy się stosu gazet, kapselków po piwie, biletów z kina i miliarda innych odpadów. Reply to vesper 2 lat temu Moim zdaniem to nie jest w porządku. Może tak się zdarzyć, że kiedyś zauważysz brak buteleczki ze swoim ulubionym lakierem do paznokci (zdaniem męża różowym okropieństwem), flakonika z odrobiną cudownych (twoim zdaniem perfum) na dnie – zdaniem męża śmierdzącym odpadem, stosiku przecudownych romansów wygrzebanych w antykwariacie (zdanie męża niepotrzebnych papierzysk), to zrozumiesz. Może jestem złośliwa ale należałaby cis ię taka nauczka!!! To ja dorzucę sposób mojej mamy, który sama praktykuję w stosunku do własnego męża. Oddałyśmy należną część szafy i komody szanownym panom i uznałyśmy, że dopóki drzwi i szuflady się domykają, a zawartość nie próbuje wydostać się na zewnątrz, to jest ich królestwo. Próby abordażu są skrupulatnie duszone w zarodku, bo umowa była za obopólną zgodą wypowiedziana głośno na forum przy świadkach. A argumenty- mam za mało miejsca- kończą się wspólnym przepatrzeniem zawartości i uporządkowaniem przestrzeni (wychodzi raz na pół roku). Tym sposobem wszystko jakoś się ogarnia, nawet takie bałaganiarskie chomiki ? pozdrawiam Reply to skak Anka 5 lat temu Dobre!!! Od razu zastosowałam ostatni sposób, kiedy odgruzowywałam łazienkę mojej mamie. Niestety nie mogę u niej siedzieć dłużej, żeby zrobić porządek w całym domu, ale przynajmniej kawałek przestrzeni jest ogarnięte, a ona po dziś dzień nie zauważyła braków w łazienkowych gratach. ^^ Ja działam podstępem, przyznaje się do tego i wiem, że inaczej usłyszałabym „jeszcze się przyda”. Niestety, starsi ludzie (nie tylko, ale u nich najczęściej to obserwuję) mają tendencje do aktywnego chomikowania wszystkiego. Gdybym regularnie po sezonie letnim nie wyrzucała zbędnych rzeczy z naszego letniego domu, to pewnie zginęlibyśmy pod sterta plastikowych opakowań, słoików, reklamówek i innego badziewia. Ubrania i buty to rzecz osobista, tego nie dotykam. Ale 5 nieznanych nikomu szczoteczek do zębów i 8 używanych przez nie wiadomo kogo golarek jednorazowych musi wylądować przeze mnie w koszu, bo inaczej nie znajdzie się tam nigdy. To już nawet nie jest podstęp, to są działania prewencyjne do zachowania względnej higieny w najbliższym otoczeniu… Można się ze mną nie zgodzić, ale uważam, że jako młode pokolenie mam obowiązek kontrolować trochę moich dziadków, bo ich siły umysłowe nie są już na takim poziomie jak być powinny. Czystki w lodówce też bywają niezbędne (żeby tego dokonać należy wysłać babcię z misją poszukania jakiegoś zdjęcia czy książki wśród bibelotów, zyskuje się czas na akcję). A z moją drugą połówką to działamy na tych samych falach. Mamy to, co jest faktycznie potrzebne i/lub ładne i sprawia nam przyjemność (np. obrazy). Pozdrawiam! Wiem sporo o chomikowaniu. Moja mama jest strasznym zbieraczem. Moja babcia też była. Ile ja się nawalczyłam żeby uporządkować nasze życie! Niestety ze zbieraczem nie jest to łatwe i poległam. Mama mowiła, że wynagradza sobie czasy z dzieciństwa kiedy nic nie miała. Jak kupi nowy ciuch to mówi, że wydała na to pieniądze i na pewno się tego nie pozbędzie nawet jeśli dana rzecz ma 15 lat! Czasem jak ją sposobem zachęce to wywalimy kilka dużych worów z ciuchami, ale to jest kropla w morzu. Zawsze mnie to tyle nerwów kosztowało. Teraz jak ją odwiedzam to jak widze zawalone pokoje to nadal mnie to wkurza i najgorsze, że nic nie da się przetłumaczyć. To jest walka z wiatrakami. Bywało, że jak wywalałam swoje ciuchy, to musiałam to robić ukradkiem, ale i tak potem mama się pytała czemu jej tych ciuchów nie pokazałam zanim je wyrzuciłam. Żadne pomieszczenie nie nadaje się do przyjmowania gości co mnie tym bardziej irytuje. I nadal uważa po tylu latach, że ona nie jest zbieraczem i że jej ten temat nie dotyczy. Nie jestem chomikiem. Ale czy jestem minimalistką? Staram się od dawna i koleżanki twierdzą, że tak, choć przede mną jeszcze dużo pracy. Ale mój M to zbieracz. Może nie nałogowy, ale sentymentalny. Na przestrzeni naszego wspólnego 20 letniego życia pozbyliśmy się setek kg książek. Mi to idzie łatwo, jemu serce pęka. Ale generalnie jest dzielny i raz na pół roku przechodzi do działania i „oczyszcza swoje otoczenie” (pod naciskiem ofkors) – czy to odzież, czy książki czy inne skarby z przeszłości. I tak sobie żyjemy – rozwijająca się minimalistka i ewoluujący chomiczek. W przypadku dzieci nie jest najgorzej, ale to dlatego, że jeszcze mam na nie wpływ. Minimalna ilość mebli do przechowywania ogranicza możliwości gromadzenia. Czytam blog od kilku tygodni, zakładka po zakładce. Jest świetny. Gratuluję i pozdrawiam. Zuzo, dziękuję bardzo za tak miłe słowa! :) Trochę to dla mnie dziwne, to stwierdzenie, że nie wlicza się do posiadanych rzeczy tych, które się używa z pozostałymi domownikami. Bo tak na to patrząc, to sporo ludzi nie ma setki rzeczy tylko swoich, z których nikt inny nie korzysta. Ja mam ten problem, że mam za dużo stref w której odkładam wszystkie rzeczy, chyba czas będzie to zmienić :) Przyznam, że mam ten problem jeśli o gromadzenie gratów w garażu. Jest to zresztą często powód moich kłótni z żoną. Dzięki za porady w tym wpisie.

Zastanawiasz się, jak namówić rodziców na kota? To proste. Przekonaj ich, że to przemiłe zwierzę nie jest kłopotliwe, za to wprost stworzone do głaskania i zabawy. W dodatku nie wymaga wyprowadzania na spacer, tak jak pies, i nie przeszkadza sąsiadom swoim szczekaniem. Jakie jeszcze korzyści może mieć przygarnięcie kotka? Przeczytaj. Kot w domu to same zalety Głaskanie miękkiego kociego futerka poprawia nastrój i działa antydepresyjnie. Wycisza i koi nerwy nawet po trudnym, pełnym emocji dniu. Kot swoim przymilaniem się i mruczeniem okazuje przywiązanie swoim właścicielom. Młode kotki swoją zabawą rozśmieszają zarówno dzieci, jak i dorosłych. Opieka nad czworonogiem uczy dzieci wrażliwości, ale też wpaja poczucie obowiązku i dyscypliny. Poza tym utrzymanie kota jest znacznie tańsze i mniej kłopotliwe, niż psa. Nie mniej jednak trzeba nauczyć go czystości i kupić mu kilka niezbędnych rzeczy. Chcesz mieć kota? Poznaj kocie potrzeby Kup w sklepie zoologicznym kuwetę, zapas żwirku i karmę dla kota. Przyda się też kilka zabawek, zwłaszcza dla młodych kociaków, i drapak. Ten ostatni posłuży kotu do ścierania pazurków i zapobiegnie niszczeniu mebli i dywanów przez futrzaka. Na zakupy możesz przeznaczyć część kieszonkowego. W ten sposób pokażesz rodzicom, że naprawdę zależy ci na adopcji kotka. Opieka polega też na wizytach u weterynarza. Zwierzę trzeba zbadać i odrobaczyć – to szczególnie ważne zwłaszcza w przypadku kotów wychodzących. Twoi rodzice nadal nie chcą żadnych zwierząt w domu? Zgłoś się do pomocy w schronisku jako wolontariusz. Pomożesz zwierzakom i zaspokoisz swoje potrzeby opiekuńcze.

Jak namówić rodziców do kupna Nutelli? 2011-08-30 01:20:28; Jak namówić rodziców do kupienia mi deskorolki? 2010-02-08 13:30:49; Jak przekonać rodziców do kupna deskorolki? 2010-12-07 19:29:00; Jak namówić rodziców do kupna chomika? 2010-04-07 06:48:32; Jak namówić rodziców na zakup deskorolki? 2010-07-26 11:43:25

Jak namówić rodziców na chomika? Są trzy sposoby namawiania rodziców , a właściwie etapów. Piąty i czwarty punkt są dla was do w klasie już Nie potrzebuję pomocy przy Nie stworzę nowego Nie pytaj się Jak już jest po wszystkim......Miłego czytania !1. Wszyscy w klasie już mają !Porozmawiajcie z rodzicami czy będziecie mogli zatrzymać chomika. Chomik to mała istotka nie potrzebuje tak wiele wysiłku! Powiedzcie że wszyscy w klasie mają już chomiki, że macie już nawet klasowego ! I wszyscy cię wyśmiewają że nie stać cię nawet na takie małe stworzenie ! I nie jest to przyjemne !2. Nie potrzebuję pomocy w możesz się podjąć pielęgnowaniu pupila. Będziesz co tydzień sprzątał/a mu klatkę. Nie będziesz zaniedbywał/a. Chomik będzie miał ciągle pełne miseczki i nigdy nie będzie głodny ani spragniony. Zawsze będzie mu wesoło i będzie gryzł kółeczko z solą oraz loda z ziarenek. Nie będę go spuszczał/a z Nie stworzę nowego będę rozmnażać chomika. Po prostu nie pójdę do koleżanki kolegi i nie wpuszczę do klatki kolegi czy koleżanki mojego chomika żeby mógł mieć dziewczynę chomiczkę i dzieci małe chomiczki. PAMIĘTAJ ! Nie rozmnażaj chomików może ich być zbyt Nie pytaj się nachalnie !Nie pytaj się nachalnie rodziców co chwila czy ci kupią chomika ponieważ jest to głupie zachowanie i mogą Ci w ogóle nie kupić pupilka. Najlepiej czekaj cierpliwie na zrozumienie jak bardzo chcesz mieć to małe stworzenie i może Ci rodzice kupią. Możesz przypominać co tydzień, co miesiąc ale nie co godzinę czy Jak już jest po wszystkim.....Pamiętaj że jak się ma chomika to trzeba o kogoś takiego dbać, ponieważ to też jest stworzenie. Jeżeli tego nie rozumiesz pomyśl... jak ty byś się czuł gdyby ktoś o tobie zapomniał albo gdyby ktoś cię zaniedbał. Jest to straszne uczucie. Nie życzę nikomu żeby coś takiego zrobił. Uważajcie na takie sytuacje. Jak się nie uda namowa to niestety współczucia mi się udało i życzę żeby wam też się !ŻyczyIza :) Poradniki z kategorii

Jak przekonać rodziców do kupna chomika ? Tata powiedział , ze zgodzi się jeśli mama się zgodzi ! Co mam zrobić żeby mama sie zgodziła ?! Daje Naj ! PS. Wiem jaka to odpowiedzialność i zależy mi na tym ! A .. ii to Bd chomik dżungarski . Ostatnia data uzupełnienia pytania: 2011-08-07 19:07:41. To pytanie ma już najlepszą

Najlepsza odpowiedź EKSPERThamsterka1 odpowiedział(a) o 17:59: Przede wszystkim musisz ją przekonać,że chomiki nie śmierdzą,bo widzę że w tym tkwi największy nie śmierdzi chomik,a nie sprzątana klatka i zapewniaj,że do tego nie pokazać jej wypowiedzi innych posiadaczy chomików na na nich pełno pytań o ten rzekomy smród tego pokazuj różne zdjęcia z chomikami,mów,że będziesz się nim zajmować samodzielnie,pokaż,że się interesujesz, na stronach poświęconych okazji możesz się dużo o nich co do wyprawki to tak:trociny-2-4złkula-to męczarnia,nie kupuj!jedzenie-dobra karma, lub beaphar to koszt lepiej kupić taką karmę,niż jakieś napakowane chemią śmieci za 3 zależy jakie różne i mają różne ceny,ale tak na prawdę nie są dobrze możesz coś zrobić w jest zerowy,a jest o wiele kosztuje zwykle naprawdę,radzę ci pooglądać na stronie Są na niej ogłoszenia o darmowych adopcjach pewno znajdziesz sobie jakiegoś dla co będzie zapakowany?Jeśli już chcesz kupić no to na pewno w jakiś karton. Odpowiedzi Pytania;-Pokazuj jej różne zdjęcia, filmiki z chomikami i nawijaj jej o nim, mów ile to będzie kosztować i, że będziesz musiała tylko co 3-4 miesiące będziesz kupowała karmę i trociny, moja tak się zgodziła żebym dała jej z 5 zł, kula do biegania ? to z 20zł, karma- 10zł, przysmaki ok. 5 zł polecam kupić również kg żwirku drewnianego wchłania smród siuśków chomika i nie śmierdzi xd- ok. 10-20zł- w pudełku kartonowym. blocked odpowiedział(a) o 23:14 trociny (koło 3 zł ) kula 25 , jedzenie (zależy jakie . od 2 do 5 zł ) przysmaki różnie .chomik zależy jaki od 12 do 25 zł chomik będzie w kartoniechomiki nie śmierdzą wiem bo sama miałam . psiulka odpowiedział(a) o 12:41 Powiedz że będziesz o niego dbałatrocina - 4-10zł kula - 10-30złjedzenie-z 5złchomik- 13zł dżungarski ale zazwyczaj kosztują od 5-30złbędzie on już w klatce klatka kosztuje od 50zł-250złaby nie śmierdział musisz co tydzień sprzątać mu w klatce a żeby jeszcze mniej śmierdział kup mu specjalny odświeżacz dla chomików ie duszący ichweź swoją mamę do kogoś kto ma chomika i udowodnij jej że on nie śmierdzi(dopilnuj aby klatka była tam posprzątana nie dlużej niż jeden dzień powiedz też jej że będziesz o niego dbała i zrób mu jakiś przykładowy labirynt lub tor przeszkód Ławka Xd odpowiedział(a) o 18:57 Ja bym powiedziała- Jakby mówiła że śmierdzi, powiedziałabym ,, A ty wcale nie lepiej pachniesz" ;3 odpowiedział(a) o 13:14 blocked odpowiedział(a) o 12:55 Ja mam chomika dżungarskiego kupiła go za 10zł. Powiedz rodzicom że chomik nie śmierdzi tylko jego nie posprzątana klatka. Powiedz że będziesz ją oczyścił ( raz w tygodniu wystarczy) Po co ci chomik masz już psa. FuksiX odpowiedział(a) o 17:48 Musisz powiedzieć twojej mamie, że chomiki śmierdzą, jak się o nie nie artukuły, które wymieniłaś myśle, że byś się zmieściała spokojnie w 70 zł. Uważasz, że ktoś się myli? lub ^{Jak namówić rodziców na królika ? no to tak ; chciałabym mieć królikacena nie gra roli. chciałabym go dostać na 13 urodziny, które są w czerwcu, a dokładnie 1 czerwca. tylko ja mam 2 koty i jednego żółwia. a moja mama ma owczarka niemieckiego, ale on jest na dworze. ;-) miałam jakieś pół roku temu chomika, ale mi go kot zjadł ;-/ macie jakieś pomysły ?}

weronika Posty: 3 Rejestracja: 1 paź 2007, o 06:00 Jak namówić rodziców na psa ??? Witajcie! Mam na imię Weronika i mam 11 lat . Bardzo chciałabym mieć psa , lecz rodzice mi na psa niepozwalają . Gdy pytam mamę czemu niemogę mieć psa to mama odpowiada bo nie . A tata tak samo . Mam jeszcze babcię , która ma astmę i też niechce mieć psa . W moim domu to tylko ja jestem za tym aby mieć szczeniaczka . Prawie wszyscy z mojej klasy mają psy , a w dodatku moja przyjaciółka 5 dni temu dostała małego , pięknego szczeniaczka cockreta spaniela amerykańskiego . Gdy kupywałam sobie chomika to było tak samo ale ulegli . Babcia mówiła , że jak kupię sobie chomika to się udusi ( na astmę ) i wyprowadzi . A do tej pory się niewyprowadziła i nieudusiła . Bardzo was proszę pomóżcie mi i dajcie mi taki sposób , na który rodzice zgodziliby się na psa . Proszę was , będę wam bardzo wdzięczna . dawidw Posty: 797 Rejestracja: 10 mar 2007, o 17:39 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: dawidw » 2 paź 2007, o 11:42 JA radzie Ci,abyś dała sobie spokój z psem. Na chwilę będziesz nim zauroczona, potem Ci przejdzie, a w dodatku rodzina i tak niechętnie patrzy na ten pomysł. kinia0208 Posty: 95 Rejestracja: 30 lip 2007, o 10:49 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: kinia0208 » 2 paź 2007, o 15:07 Mam ten sam problem chcę mieć psa ale moja mama nie chce(to znaczy chciałaby ale coś tam zawsze wymyśli np. że pies sam cały dzień w domu będzie zostawał) Miałam 2 psy i 2lata temu kupiłam sobie małego bokserka powiedziałam mamie że to na urodziny koleżanka mi dała Ale była tylko awantura i musiałam ją oddać Teraz chcę sobie kupić pit bulla ale boje sie że nie będę mogła go zatrzymać. pozdrawiam dawidw Posty: 797 Rejestracja: 10 mar 2007, o 17:39 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: dawidw » 2 paź 2007, o 16:14 weronika pisze:Witajcie! Mam na imię Weronika i mam 11 lat . kinia0208 pisze:Mam ten sam problem chcę mieć psa ale moja mama nie chce W moim przekonaniu forum nie jest od rozwiązywania takich problemów. Powinniście takie problemy rozwiązywać w rozmowie z rodzicami. Na to innej rady nie ma. Mysia Posty: 195 Rejestracja: 24 wrz 2007, o 08:28 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Mysia » 3 paź 2007, o 18:00 weronika wiesz co? ja też mam astmę. bleee straszna żecz/ ale, mam 2 psy. mieszkasz w domu z podwórkiem, czy w mieszkaniu? jak w domu z podwórkeim jak masz płot wysoki i bez dużych szpar to namów rodziców na psa na dworze. jak chcesz takiego małego do zabawy-namów na Maltipoo. alebo na jamnika jest mniej wymagający) najbardziej polecam te ze schroniska:0) będą szczęśliwsze, jak któregoś weźmiesz) jeśli do domu lub do mieszkania-jak babcia ma astmę i z wami mieszka to pech:(:(:(:(:(:(:(:( rozumiem c to asta:9 nie jest to fajne:( pozdrawiam i udanej negocjacji! Sunflower77 Posty: 349 Rejestracja: 10 cze 2007, o 17:59 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Sunflower77 » 4 paź 2007, o 10:41 Ja też polecam psa ze schroniska. Taki pies będzie bardzo cię kochać, poza tym za psy ze schronisk nie trzeba płacić czynszu czy jak to się nazywa. Zawsze się zaoszczędzi te 50 zł na miesiąc. kinia0208 Posty: 95 Rejestracja: 30 lip 2007, o 10:49 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: kinia0208 » 4 paź 2007, o 14:09 Psy ze schroniska albo znajdki są bardzo przyjazne i wierne kiedyś znalazłam wilczurka czarnego ale nie mogłam go zatrzymać więc chodziłam z nim po dworze i brałam do domu ale przejechało go auto nie potrzebnie robiłam mu nadzieję że go zostawię. Azadi Posty: 100 Rejestracja: 2 wrz 2007, o 16:30 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Azadi » 4 paź 2007, o 18:47 dawidw pisze:JA radzie Ci,abyś dała sobie spokój z psem. Na chwilę będziesz nim zauroczona, potem Ci przejdzie, a w dodatku rodzina i tak niechętnie patrzy na ten pomysł. zgadzam się z tym. hmm. myślę, że psa nie jest najlepiej na podwórku trzymac (tak jak Mysia) napisała szczególnie w deszcz i zimę. Ze schorniska tak jestem za tym, ale gdy taki piesek jest juz trochę starszy to bedzie dosc dlugo zdziczały(chociaz to zalezy tez od charakteru). Joanna pirania Posty: 52 Rejestracja: 4 paź 2007, o 09:30 mam psiaka znalezionego jak był szczeniakiem Post autor: Joanna pirania » 6 paź 2007, o 10:58 witam mam psa znajde znalazłam go jak miał około dwóch miesięcy w lesie obok mojej dawnej szkoły! na początu było ciężko bo moi rodzice też nie chcieli psa w domu dali mi tydzień na znalezienie mu właściciela! oczywiście ja go wcale nie szukałam i tak oto mój pupilek już 8 lat jest z nami! w ciągu kilku dni rodzice sie tak do niego przywiązali że nie musiałam go nikomu wydawać! co do astmy twojej babci to nie wiem jak to jest ale wiem od lekarzy że psy i koty są najlepszym lekarstwem dla dzieci na alergie różnego rodzaju! ja tez byłam uczulona na sierść ale jakoś przez te osiem lat pobytu z psem ani razu uczulenie sie nie pokazało więc chyba coś w tym jest naprawdę pozdrawiam Norbi Posty: 232 Rejestracja: 2 wrz 2007, o 13:05 Re: Jak namówić rodziców na psa ??? Post autor: Norbi » 8 paź 2007, o 14:28 ten post nie nie jest o znajdach ale o namowie na psa" Osobiście uważam że pies nie nadaje się do osoby w wieku 11latW wychowaniu psa(mówie tu głównie o płci, ale co do suk też to się tyczy) trzeba mieć mocny charakter i żelazne zasady, PIES NIE MOŻE WEJSĆ cI NA GŁOWĘco najwyżej ralterek, lub york może być cłkowicie rozbestwiony, Zobacz 12 odpowiedzi na pytanie: Jak namówić rodziców na facebooka? Systematyczne pobieranie treści, danych lub informacji z tej strony internetowej (web scraping), jak również eksploracja tekstu i danych (TDM) (w tym pobieranie i eksploracyjna analiza danych, indeksowanie stron internetowych, korzystanie z treści lub przeszukiwanie z pobieraniem baz danych), czy to przez roboty, web

Wideo: Jak przekonać rodziców, aby kupili Ci chomika: 14 kroków Wideo: Jak namówić rodziców na chomika Zawartość: Kroki Pytania i odpowiedzi społeczności Porady Ostrzeżenia Inne sekcje Czy masz ochotę na chomika, ale nie wiesz, jak przekonać rodziców, żeby się z tobą zgodzili? Dzięki badaniom, przygotowaniu i determinacji możesz dać sobie najlepszą szansę, aby ich przekonać! Skoncentruj się na tym, aby dowiedzieć się jak najwięcej o chomikach i udawaj się do rodziców tylko wtedy, gdy będziesz gotowy, aby przedstawić sprawę i udowodnić im, że będziesz wspaniałym właścicielem chomika. Kroki Część 1 z 3: Jak zebrać więcej informacji Badaj chomiki i ich nawyki. Przejdź do trybu online i dowiedz się, co jedzą chomiki, co lubią robić, gdzie je kupić i uzyskaj inne istotne informacje. Zapytaj znajomego, który ma chomika, czy ma jakieś rady lub przemyślenia na temat chomika. Udaj się do lokalnego sklepu zoologicznego i poproś tam pracownika o informacje na temat chomików, w tym ile kosztują chomiki, jak często należy je karmić, czym lubią się bawić i jakie masz inne pytania. Chomiki są nielegalne na Hawajach, więc jeśli mieszkasz na Hawajach, możesz spojrzeć na inne opcje dla zwierząt! Zdecyduj, który typ chomika jest dla Ciebie odpowiedni. Istnieje pięć głównych typów chomików: chomiki syryjskie, chomiki Campbella, Winter White, Roborovski i chińskie. Większość chomików ma od 3 do 5 cali (7,6 do 12,7 cm) długości, chociaż chomiki syryjskie są większe i osiągają od 6 do 7 cali (15 do 18 cm) długości. Roborovski i chomiki chińskie żyją dłużej, a chomiki Campbells i Winter White to chomiki karłowate. Mając wszystkie te opcje, upewnij się, że znajdziesz odpowiedni dla siebie typ chomika! Przygotuj się do odpowiedzi na pytania dotyczące chomików. Twoi rodzice prawdopodobnie będą chcieli wiedzieć, jak długo żyją chomiki (2-3 lata), czy pachną (nie!), Co jedzą (pokarm dla chomików) i inne praktyczne rzeczy. Sporządź listę faktów na temat chomików i miej te informacje pod ręką, aby móc odpowiedzieć na wszelkie pytania rodziców. Pomyśl o tym, jak chomik może współistnieć z innym zwierzakiem. Jeśli masz innego zwierzaka, twoi rodzice mogą używać tego jako wymówki, aby nie dostać chomika. Dowiedz się o wspólnym pożyciu chomików, znajdź pomieszczenie, w którym możesz umieścić chomika, do którego nie ma dostępu inne zwierzę, i przygotuj się do zabawy z chomikiem, gdy drugiego zwierzaka nie ma w pokoju. Budżet dla chomika. Sprawdź, ile będzie kosztował chomik. W zależności od tego, gdzie mieszkasz, chomik będzie kosztował od 5 do 20 USD. Klatka dla chomika kosztuje od 30 do 50 dolarów. Dodatkowe wydatki dla chomika, takie jak trociny na spody klatek, karma dla chomika i piłki do ćwiczeń chomika, będą kosztować od 25 do 50 USD. Jednym ze sposobów, aby pokazać rodzicom, że jesteś naprawdę oddany, jest próba zaoszczędzenia na całości lub części wydatków na chomika, aby rodzice nie musieli za to płacić. Oszczędzaj pieniądze lub proponuj wykonywanie prac domowych za pieniądze. Część 2 z 3: Jak przygotować się do rozmowy Zaplanuj spotkanie z rodzicami. Planując spotkanie, wiesz, kiedy Twoi rodzice będą Cię słuchać. Jednocześnie planowanie spotkania pozwala rodzicom wiedzieć, jak ważny jest dla Ciebie chomik! Zapytaj rodziców, jaka data i godzina im odpowiada, i wybierz czas, w którym będą dobrze wypoczęci, a najlepiej w dobrym nastroju! Jeśli Twoi rodzice chcą wiedzieć, dlaczego planujesz spotkanie, powiedz im, że masz propozycję, którą chcesz czas na planowanie to tuż po obiedzie lub w weekendy - unikaj spotkań w okresach dużego stresu, takich jak poranki lub przed prezentacja. Zrób prezentację zawierającą wszystkie informacje o tym, dlaczego chcesz chomika. Dołącz elementy wizualne do tablicy plakatowej lub programu PowerPoint. Czas spędzony na prezentacji pokaże również Twoim rodzicom, jak bardzo jesteś poważny! Pokaż odpowiedzialność. Pokaż rodzicom, że jesteś odpowiedzialny, zanim poprosisz o chomika. Wykonuj drobne zadania w domu, takie jak pomaganie rodzicom w rozładowywaniu zmywarki lub praniu. Jeśli masz innego zwierzaka, pomóż rodzicom je karmić, chodzić lub myć. Naskładać. Jeśli planujesz samodzielnie kupić chomika lub wnieść pieniądze na zakup, zacznij oszczędzać. Ćwicz wydawanie mniej pieniędzy, wykonywanie obowiązków domowych lub innych drobnych zadań za pieniądze, a nawet zdobywanie pracy. Pokazanie rodzicom, że masz już zaoszczędzone pieniądze podczas prezentacji, to kolejny sposób na zademonstrowanie swojego poświęcenia i odpowiedzialności. Przećwicz swoją prezentację. Skoncentruj się na mówieniu wyraźnie i powoli oraz przygotuj się na udzielenie odpowiedzi na wszelkie pytania, jakie mogą mieć twoi rodzice. Bądź pewny siebie! Upewnij się, że Twoja prezentacja zawiera duży i czytelny tekst i obrazy. Część 3 z 3: Jak zapytać rodziców Prezent dla twoich rodziców. Używaj czystego głosu i przedstaw fakty o tym, dlaczego chcesz chomika. Upewnij się, że rodzice siedzą wygodnie i mogą wyraźnie i łatwo zobaczyć prezentację. Poproś ich, aby podnieśli ręce, jeśli mają jakieś pytania, ale uprzejmie poproś, aby nie przerywali prezentacji, dopóki nie skończysz. Jeśli Twoi rodzice czują się sfrustrowani lub zirytowani podczas prezentacji, zapytaj, dlaczego tak reagują i postaraj się odpowiednio dostosować. Na przykład, jeśli są sfrustrowani, że spotkanie trwa zbyt długo, spróbuj je na wszelkie pytania, które mogą mieć twoi rodzice. Mam nadzieję, że znasz wszystkie odpowiedzi na ich pytania. Jeśli tego nie zrobisz, pokaż rodzicom, że naprawdę chcesz chomika, rozważając dokładnie to, o co pytali, i znajdując odpowiedź. Jeśli nie masz pojęcia, jak odpowiedzieć na ich pytanie, zapytaj, czy możesz przeprowadzić więcej badań i przedstawić informacje później. Jeśli masz innego zwierzaka, twoi rodzice mogą zapytać, jak chomik może współistnieć z tym innym zwierzakiem. Przygotuj się na to pytanie i przygotuj dobrą odpowiedź!Nie jęcz ani nie narzekaj. Pamiętaj, że twoi rodzice mogą odmówić. Jeśli tak, spróbuj sprawdzić, czy jest sposób, aby później złapać chomika. Mogą poprosić Cię o dobre oceny, wyprowadzić psa lub zademonstrować inny rodzaj odpowiedzialności, zanim pozwolą ci zdobyć chomika. Jeśli twoi rodzice są na przeszkodzie w kwestii chomika, zaproponuj, że będziesz bardziej odpowiedzialny bez pytania. Jeśli spróbujesz pokazać im, jak bardzo potrafisz być odpowiedzialny, zrobi to na nich wrażenie i zwiększy Twoje szanse!Bądź cierpliwy. Cierpliwość pomaga pokazać rodzicom, że naprawdę zależy Ci na chomiku! Przypomnij im delikatnie, że nadal chcesz chomika, ale upewnij się, że nie mówisz o tym przez cały czas - nie chcesz też ich denerwować. W końcu twoje poświęcenie pokaże rodzicom, że naprawdę chcesz chomika! Pytania i odpowiedzi społeczności Jaki jest najtańszy chomik? Zwykle chomiki syryjskie są najtańsze, choć zależy to od tego, gdzie mieszkasz i co oferuje Twój lokalny sklep zoologiczny! Co jeśli twoi rodzice powiedzą ci, że nie chcą kolejnego zwierzaka? Ty też musisz uszanować ich się nie być nachalny, jeśli chodzi o zdobycie takiego, nawet jeśli odmówią. Nadal mogą zmienić zdanie, ale daj im trochę czasu na przemyślenie tego. Jeśli udowodnisz, że jesteś odpowiedzialny, mogą zdecydować, że sobie z tym poradzisz. W skali od 1 do 10, jak łatwo (lub trudno) jest opiekować się chomikiem? Dla niektórych osób wynosi od 5 do 9. To nie jest takie trudne. Potrzebujesz tylko klatki, jedzenia i wody dla nich, małych zabawek do żucia i może tuneli. Musisz także spędzać z nimi czas codziennie, najprawdopodobniej w nocy lub wieczorem, ponieważ prowadzą nocny tryb życia. A jeśli moja mama nienawidzi zapachu chomików Przy odpowiednim czyszczeniu i dbałości o klatkę chomiki właściwie nie pachną! Często „zapach” chomika pochodzi z trocin znajdujących się na dnie klatki chomika, dlatego regularnie je wymieniaj i pamiętaj, aby usuwać wszelkie wyrzucone chomiki, gdy tylko je zobaczysz :) A jeśli mam już psa? W porządku. Możesz po prostu trzymać klatkę mocno zamkniętą i poza zasięgiem psa. Jeśli pies jest bardzo duży lub agresywny w stosunku do małych zwierząt, klatkę należy trzymać w miejscu niedostępnym lub niedostępnym dla psa. Czy można zostawić chomika na kilka dni na wakacjach? Tak, ale musisz mieć kogoś odpowiedzialnego za pilnowanie twojego chomika. Nawet jeśli zostawisz je z jedzeniem i wodą, jest bardzo możliwe (a nawet prawdopodobne), że zjedzą całą żywność na długo przed Twoim powrotem do domu. Ktoś musi codziennie sprawdzać stan chomika i uzupełniać pożywienie i wodę. Moja mama nienawidzi gryzoni, a tata zawsze się z nią zgadza. Co ja robię?! Zapytaj ich, dlaczego nienawidzą gryzoni i spróbuj odpowiedzieć na ich obawy! Może nienawidzą gryzoni, ponieważ myślą, że wąchają lub dlatego, że nie podoba im się sposób, w jaki kopią. Kiedy wiesz, dlaczego nie lubią gryzoni, będziesz lepiej przygotowany, aby pomóc im zrozumieć, że nie ma nic złego w gryzoniach! Bez względu na to, jak dużo rozmawiam o tym z rodzicami, nigdy o tym nie rozmawiają. Wszystkie te kroki wykonuję już prawie dwa lata. Co ja robię? Usiądź z rodzicami i naprawdę o tym porozmawiaj. Pomaga, jeśli jesteś sam i wszystkie elementy rozpraszające są wyłączone; w ten sposób nie mają powodu, aby cię ignorować. Dobrze jest też, gdy pytasz, kiedy są w dobrym nastroju. Mój ostatni chomik umarł, jak mam ich przekonać, że to się więcej nie powtórzy? Chomiki umierają, jest to część cyklu ich bardzo krótkiego życia. Być może twoi rodzice powinni być bardziej świadomi długości życia chomika. Możesz ich o tym poinformować. Z drugiej strony, jeśli spowodowałeś jego śmierć, musisz udowodnić, że jesteś teraz odpowiedzialny i jesteś w stanie opiekować się zwierzakiem. Mogą się z tym zgodzić lub nie, ale musisz być szczery. Co by było, gdybyś zaproponował, że za to zapłacisz, ale i tak odmówią? Czasami rodzice po prostu nie chcą zwierząt. Albo twoi rodzice mogą pomyśleć, że jest już wystarczająco dużo zwierząt. Być może po prostu czekaj i pytaj ponownie innym razem, kiedy mieli czas, aby naprawdę przemyśleć to i zdać sobie sprawę, że Twój entuzjazm nie osłabł. Porady Upewnij się, że masz wystarczająco dużo czasu, aby zająć się chomikiem! Upewnij się, że masz w domu wystarczająco dużo miejsca dla swojego chomika. Jeśli kiedykolwiek umieściłeś chomika w kuli chomika, uważaj, aby go obserwować przez cały czas, zwłaszcza jeśli twój dom ma schody. Spróbuj sporządzić listę zalet i wad zdobycia chomika. Zapytaj rodziców, czy możesz dostać chomika, gdy są w dobrym nastroju! Zrób prezentację multimedialną o chomikach i o tym, co zrobisz dla swojego futrzanego przyjaciela. Nigdy nie używaj pościeli sosnowej lub cedrowej. Próbując przekonać rodziców, aby pozwolili ci dostać chomika, bądź cierpliwy i wytrwały! Nawet jeśli zajmie to ponad rok, warto! Wyjaśnij rodzicom, dlaczego chomiki są lepsze od innych zwierząt. Możesz wyjaśnić, dlaczego nie pachną i jak są samowystarczalne oraz jak się czyszczą. Są wyszkoleni, inteligentni i dostosowują się do Ciebie. Dają ludziom lekcje i dają im doświadczenie. Koniecznie sprawdź cenę zakupu chomika i jego potrzeby. Zaproponuj kilka zwierząt, które wymagają wiele wysiłku. Kiedy odmówią, zasugeruj chomika i przypomnij mu, że mają one bardzo małe potrzeby w porównaniu z innymi zwierzętami. Jeśli masz innego zwierzaka, pokaż rodzicom, jak bardzo jesteś wobec niego odpowiedzialny. Ostrzeżenia Podnosząc chomika, bądź ostrożny i podnoś go powoli, aby Cię nie ugryzł! Nie próbuj umieszczać dwóch chomików w tej samej klatce. Ma to zastosowanie, chyba że są chomikami karłowatymi (dwa białe zimowe), nie umieszczaj jednak dwóch różnych ras krasnoludków w tej samej klatce (zimowa biel i robo).

Jak namówic rodziców na założenie kanału na youtube? Ogólnie to chce zacząć nagrywac ale mama powiedziała że będę mogła kiedyś założyć i się zobaczy ale ja mam 11lat i w sumie potrzebna mi tylko dobra kamera i mikrofon : (. 1 ocena | na tak 100%. 1. Odpowiednie żywienie jest BARDZO ważne! Nasz pupil powinien mieć dobrej jakości karmę oraz kolekcję przysmaków lub zdrowych przekąsek :P KARMA: Firmy dostępne na naszym rynku: - JR Farm ✔ - Beaphar ✔ - Versele-Laga ✔ - Vitakraft ✔ - Vitapol ✘ - Megan ✘ Dwie ostatnie firmy zostały przekreślone, ponieważ karmy tego typu nie są odpowiednie dla naszych maleństw. Niską jakość poznamy, także po cenie - kosztują one ok. 5-10 zł :-/ Pamiętajmy, aby kupować karmy pełnowartościowe, czyli z wszystkimi potrzebnymi naszemu zwierzątku składnikami. Karmy można mieszać - ja aktualnie mieszam karmy 3 firm ;) PRZYSMAKI: Przyjemności dla chomiczków na sklepowych półkach nam nie brakuje, tylko które są najodpowiedniejsze? *-* Dropsy - najlepiej nam znane / dostępne w wielu "kolorach" i smakach / smakują chomikom, ale zawierają cukier, dlatego nie podawajmy więcej niż jednego (góra dwa) dziennie ! Nasiona słonecznika - wydaje mi się, że jest to ulubiony chomiczy smakołyk :p Kilkoma w ciągu dnia możemy chomika uszczęśliwić bądź wynagrodzić, ale nie szalejmy z ilością. Mini wafle ryżowe dla gryzoni - takie same jak te, które jedzą ludzie tylko znacznie mniejsze / próbowałam i smakują identycznie / chomiki są malutkie, więc nie zjedzą całego takiego wafelka, ja łamię malutki kawałek i co jakiś czas podaję :) Gryzaczki warzywne - firma HERBAL PETS (produkuje w większości zdrowe przekąski, karmy, ziółka i inne rzeczy) / jest to fajne rozwiązanie, są one zdrowe i smaczne / mój chomik jest dość wybredny i nie chce ich gryźć, co najwyżej na chwilę się zainteresuje niestety ... Kolby - chomiki lubią je obgryzać / podobnie jak dropsy one również nie są zbyt zdrowe, więc możemy podawać je co drugi tydzień (w zależności ile czasu nasz chomik je obgryzie) A jakie przysmaki Wy podajecie swoim chomikom? -> Podzielcie się w komentarzu :* Świeże owoce i warzywa, także są mile widziane w chomiczej diecie, można zrobić gryzoniu sałatkę na deser lub po prostu pokroić jabłuszko :D Pamiętajmy tylko, że NIE WOLNO podawać chomikom żadnych cytrusów! Podobało się? Liczę na komentarze, opinie i wasze metody żywienia chomików <3 #Mirabell

E7AA.